Πες μου αν με θυμάσαι.

Η Ιφιγένεια έπιασε τα γέρικα χέρια της μάνας της και τα σκέπασε με τα δικά της. "Πώς με λένε;" έκανε την αγωνιώδη ερώτηση. "Θυμάσαι; Πες μου... με θυμάσαι;" Περίμενε με κομμένη την ανάσα, θαρρείς κι από την απάντηση της Χαράς εξαρτιόταν η ύπαρξή της. Η Χαρά ξερόγλειψε τα χείλη αργά. "Ιφι... Ιφι..." ψέλλισε τέλος και τα δάκρυα κύλησαν απ' τα μάτια της κόρης. Δόξα τω Θεώ, δεν είχε πάει στράφι η θυσία της. Η μάνα της δεν την είχε ξεχάσει...
Ο κόσμος της Ιφιγένειας ήταν αληθινή ευλογία μέχρι εκείνη τη λευκοντυμένη μέρα που άρχισε να διαλύεται και να κατακλύζουν τη ζωή της απώλειες και προδοσίες. Ο πατέρας της, η μεγάλη της αδυναμία. Η μητέρα της, το αιώνιο στήριγμά της. Η δουλειά της. Ακόμα κι αυτός ο έρωτας της ζωής της, ο άντρας της. Η ώρα που θα αντιμετωπίσει τις αλήθειες της ζωής της έχει φτάσει. Μένει τώρα να διαπιστώσει αν οι όρκοι της αγάπης θα χωρέσουν τη θυσία της ή θα γυρίσουν την πλάτη στους πληγωμένους καιρούς.
Η ιστορία μιας γυναίκας που ρισκάρει να χάσει τα πάντα, γιατί δε θέλει να ρισκάρει να χάσει τον εαυτό της.

 Τι συμβαίνει όταν οι ρόλοι αντιστρέφονται και οι γονείς έχουν πλέον την ανάγκη των παιδιών τους προκειμένου να συνεχίσουν μια αξιοπρεπή ζωή; Όταν η επιβίωση και η ασφάλεια τους εξαρτάται από τρίτους, καθώς έχουν χάσει πια τον έλεγχο της; Ποιος είναι άραγε ο ρόλος των παιδιών απέναντι στους ανθρώπους που τους έδωσαν το πολυτιμότερο δώρο της ζωής τους, την ίδια τους την ύπαρξη, σ’αυτή την δύσκολη συγκυρία; Η Ιφιγένεια η κεντρική ηρωίδα του «Πες μου αν με θυμάσαι» της συγγραφέως  Σοφίας Θεοδωρίδου μας δίνει την απάντηση μέσα από την επιλογή της. 

Όταν ο πατέρας της πεθαίνει μετά την πολύμηνη μάχη του με τον καρκίνο αφήνει πίσω του, έκτος από την απέραντη θλίψη στην ίδια και στις άλλες δυο κόρες του, την Ελισάβετ και την Αγγέλα, την χτυπημένη από Αλτσχάιμερ γυναίκα του. Τότε και οι τρεις τους θα θελήσουν να βοηθήσουν την μάνα τους όμως η μοίρα και κυρίως η συμπεριφορά του αυταρχικού και βίαιου συζύγου της Αγγέλας θα απαγορεύσουν στην ίδια αλλά και στην Ελισάβετ να πάρουν μέρος στην φροντίδα της. Έτσι η Ιφιγένεια αναλαμβάνει εξ’ ολοκλήρου την περιποίηση της μητέρα τους που η ασθένεια της την μετατρέπει σιγά σιγά σε παιδί. Επιλέγει να την πάρει στο σπίτι που ζει ευτυχισμένα με τον άντρα της και απορρίπτει κατηγορηματικά την ιδέα της έγκλισης της σε οίκο ευγηρίας. 

Η ζωή της όμως και στο προσωπικό επίπεδο θα αλλάξει ριζικά καθώς οι ανέμελες μέρες φαίνεται να έχουν ξεμείνει στο παρελθόν.Η κούραση, οι παρεξηγήσεις και ο εγωισμός θα φέρουν την ρήξη στο ζευγάρι. Η Ιφιγένεια θα θυσιάσει, σαν άλλη τραγική ηρωίδα, τον γάμο της στο βωμό της συνείδησης, της ανιδιοτελής αγάπης και της προσφοράς. Όταν θα ρωτά την μητέρα της λίγο πριν το τέλος του γολγοθά τους «Πες μου αν με θυμάσαι» η απάντηση της θα δικαιώσει τους κόπους και τον αγώνα της. Ο σκοπός όμως αυτής της θυσίας είναι τόσο δυνατός και δίκαιος που η μοίρα με βοηθό την αγάπη θα τα αποκαταστήσει όλα φέρνοντας την απαιτούμενη λύτρωση……

Ένα υπέροχο κοινωνικό, αληθινό βιβλίο με πολλά μηνύματα για τις σχέσεις παιδιών και γονέων καθώς και συζύγων. Η γραφή της Θεοδωρίδου μας χαρίζει απλόχερα πολλά πολλά συναισθήματα!! Ένα βιβλίο που αγγίζει την καρδιά του αναγνώστη για την ανθρωπιά, την ευαισθησία και τον ρεαλισμό που ξεπηδούν από τις σελίδες του!