Η κακοποίηση ενός παιδιού είναι ένα σοβαρό θέμα στην εποχή που ζούμε. Αυτό το βιβλίο μπορεί να ήταν σκληρό με ωμή γραφή και σκληρή περιγραφή αλλά το διάβασα σελίδα, σελίδα.Δεν μπορείς να μεταφέρεις με ευγένεια στο χαρτί μια υπόθεση παιδικής κακοποίησης. Το διάβαζα και τα δάκρυα κυλούσαν. Σκοτείνιασε η ψυχή μου, με γέμισε θυμό και μίσος για τον πατέρα και την μητέρα της Ιφιγένειας αλλά ακόμα και θυμό για την κοινωνία όπου ζούσε. Δυστυχώς σε μερικούς ανθρώπους η ζωή τους δείχνει το σκληρό πρόσωπο της και στην περίπτωση της Ιφιγένειας η ζωή της το χάρισε απλόχερα. Δεν την ρώτησε, δεν την ένοιωσε ούτε μια στιγμή, δεν της χάρισε ούτε μια στιγμή χαράς, απλά της έδινε το ένα χαστούκι μετά το άλλο. Και εκεί που έλεγες ότι όλα τελείωσαν και η ζωή την άφηνε επιτέλους να πάρει μια ανάσα, δυστηχώς δεν την άφηνε και ξεκινούσε τα απανωτά χαστούκια.
Η Ιφιγένεια δεν κακοποιήθηκε μόνο απο τον πατέρα της. Για μένα κακοποιήθηκε και απο την μητέρα της. Βέβαια όχι σωματικά αλλά ψυχικά. Γιατί δεν είδε τα σημάδια, δεν την κατάλαβε, δεν την ένοιωσε ή απλά το κατάλαβε και δεν έκανε τίποτα για να την σώσει. Απλά έκανε τα στραβά μάτια. Μια μάνα που αγαπάει το παιδί της το προσέχει σαν τα μάτια της. Δυστυχώς για την Ιφιγένεια αυτή ήταν μια μηΤέρα και αυτός ένας παΤέρας. Δεν μπορώ να ακούω να λένε ότι δεν μπορούν να διαβάσουν αυτο το βιβλίο. Μην περιμένετε να διαβάσετε λογοτεχνία αλλά μια σκληρή πραγματικότητα που δεν φαντάζει ο νους σας. Άν έχετε παιδιά οφείλετε να το διαβάσετε. Άν δεν μπορείτε απλά σκεφτείτε πώς μπόρεσε η γυναίκα που τα έζησε όλα αυτά να ξαναζήσει τα φρικτά γεγονότα της ζωής της.
«Μα τι τόσο σημαντικό έχει η ζωή σου για να γίνει βιβλίο;» ρώτησα
αυθόρμητα την Ιφιγένεια σ’ εκείνη την πρώτη γνωριμία μας, τον χειμώνα
του 1997. Όλα όσα μου είπε ήταν ανατριχιαστικά, φρικτά… Όσα άκουσα
έκρυβαν τόση ασχήμια, που αναρωτιόμουν αν μπορούσα να τα διαχειριστώ.
Κάθε λέξη πιο βαριά από την άλλη. Όλες μαζί ισοπεδωτικές.
Χίλιες και μία ζωές στριμωγμένες σε τέσσερις δεκαετίες, που με έκαναν να καταλάβω πως απέναντί μου έχω έναν άνθρωπο με διαβολεμένη ψυχραιμία και προκλητικό θάρρος∙ συγχρόνως, μια απελπιστικά μελαγχολική και θλιμμένη γυναίκα με παγωμένη ψυχή, που τολμά να σε κοιτάξει κατάματα και να σου μιλήσει για εκείνη τη σχέση ντροπής με τον πατέρα της και για όλα όσα στιγμάτισαν την ύπαρξή της.
Κάπως έτσι ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για την έκδοση αυτή. Μόνο που χαθήκαμε με την Ιφιγένεια. Και για περίπου είκοσι χρόνια η ιδέα του βιβλίου έμεινε μια ανικανοποίητη επιθυμία, ώσπου νίκησε η ανάγκη μας να φωνάξουμε δυνατά την αλήθεια και να σώσουμε όσο περισσότερες ζωές μπορούμε. Και την αλήθεια αυτή την κρατάτε στα χέρια σας.
Χίλιες και μία ζωές στριμωγμένες σε τέσσερις δεκαετίες, που με έκαναν να καταλάβω πως απέναντί μου έχω έναν άνθρωπο με διαβολεμένη ψυχραιμία και προκλητικό θάρρος∙ συγχρόνως, μια απελπιστικά μελαγχολική και θλιμμένη γυναίκα με παγωμένη ψυχή, που τολμά να σε κοιτάξει κατάματα και να σου μιλήσει για εκείνη τη σχέση ντροπής με τον πατέρα της και για όλα όσα στιγμάτισαν την ύπαρξή της.
Κάπως έτσι ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για την έκδοση αυτή. Μόνο που χαθήκαμε με την Ιφιγένεια. Και για περίπου είκοσι χρόνια η ιδέα του βιβλίου έμεινε μια ανικανοποίητη επιθυμία, ώσπου νίκησε η ανάγκη μας να φωνάξουμε δυνατά την αλήθεια και να σώσουμε όσο περισσότερες ζωές μπορούμε. Και την αλήθεια αυτή την κρατάτε στα χέρια σας.
