Ούτε που μπορούσε να διανοηθεί η Μάγια Λοΐζου ότι το πολύτιμο βραχιόλι στο βάθος ενός ξεχασμένου κιβωτίου θα άλλαζε τόσο δραματικά τη ζωή της από τη στιγμή που το φόρεσε στο χέρι.
Ούτε που μπορούσε να διανοηθεί και ο Αδριανός Καίσαρης ότι η βίαιη πτώση από την κορυφή θα τον οδηγούσε πίσω στον κόσμο που κάποτε του στράγγισε ανελέητα καρδιά και νου, μετατρέποντάς τον σε ένα ψυχρό και αδίστακτο θηρίο.
Βαριά μυστικά και οδυνηρές αλήθειες απειλούν με όλεθρο το κάθε βήμα της Μάγιας, την ίδια ώρα που ο Αδριανός καλείται να γίνει πρωταγωνιστής σε ένα ανήθικο παιχνίδι με θύμα εκείνη.
Ακόμη και ο έρωτας μοιάζει να γίνεται εχθρός σε μια στιγμή που τα λάθη του παρελθόντος τούς φέρνουν αντιμέτωπους με θανάσιμους κινδύνους.
Κι όσο τα κύματα θεριεύουν, απειλώντας να παρασύρουν τα πάντα στο πέρασμά τους, οι ήσυχες όχθες φαντάζουν ολοένα και πιο μακρινές.
Όπλο ή γυάλινη ασπίδα η αγάπη;
Άγριος βράχος ή απάνεμη όχθη το τέλος του δρόμου για το κύμα;
Ούτε που μπορούσε να διανοηθεί και ο Αδριανός Καίσαρης ότι η βίαιη πτώση από την κορυφή θα τον οδηγούσε πίσω στον κόσμο που κάποτε του στράγγισε ανελέητα καρδιά και νου, μετατρέποντάς τον σε ένα ψυχρό και αδίστακτο θηρίο.
Βαριά μυστικά και οδυνηρές αλήθειες απειλούν με όλεθρο το κάθε βήμα της Μάγιας, την ίδια ώρα που ο Αδριανός καλείται να γίνει πρωταγωνιστής σε ένα ανήθικο παιχνίδι με θύμα εκείνη.
Ακόμη και ο έρωτας μοιάζει να γίνεται εχθρός σε μια στιγμή που τα λάθη του παρελθόντος τούς φέρνουν αντιμέτωπους με θανάσιμους κινδύνους.
Κι όσο τα κύματα θεριεύουν, απειλώντας να παρασύρουν τα πάντα στο πέρασμά τους, οι ήσυχες όχθες φαντάζουν ολοένα και πιο μακρινές.
Όπλο ή γυάλινη ασπίδα η αγάπη;
Άγριος βράχος ή απάνεμη όχθη το τέλος του δρόμου για το κύμα;
Αποσπάσματα από το βιβλίο
Νιώθοντας πολύ περήφανη για τα λόγια της, έκανε να τον προσπεράσει, αλλά το χέρι του, που τυλίχτηκε στο μπράτσο της και την τράβηξε κοντά του, εμπόδισε την περήφανη έξοδό της.
«Προς το παρόν δεν πρέπει να μάθει κανείς», της υπενθύμισε. «Έχω τον τρόπο να ξέρω ανά πάσα στιγμή πού βρίσκεσαι και τι κάνεις. Μπήκες σε μια πολύ επικίνδυνη οικογένεια, Μάγια, θέλω να το θυμάσαι αυτό. Ξέρεις πράγματα για μας και για το παρελθόν, που ίσως θα ήταν καλύτερα να παραμείνουν θαμμένα. Θα σε επισκέπτομαι», της υποσχέθηκε κάπως απειλητικά. «Και, πίστεψέ με, έχω πολύ οξυμένη την ικανότητα να αντιλαμβάνομαι το ψέμα με μια απλή ματιά», έσκυψε και τη φίλησε στο μάγουλο παρατεταμένα. «Δώσ’ μου τώρα αυτή τη βαλίτσα», ακούμπησε την παλάμη του πάνω από τη δική της, που έσφιγγε μανιασμένα τη λαβή.
«Θα κατέβουμε κάτω με όλους τους τύπους. Αγαπημένοι και χαμογελαστοί. Σαν να είναι μια ακόμη μέρα από τις τελευταίες που ζήσαμε παρέα ανάμεσα στους λύκους».
Νιώθοντας πολύ περήφανη για τα λόγια της, έκανε να τον προσπεράσει, αλλά το χέρι του, που τυλίχτηκε στο μπράτσο της και την τράβηξε κοντά του, εμπόδισε την περήφανη έξοδό της.
«Προς το παρόν δεν πρέπει να μάθει κανείς», της υπενθύμισε. «Έχω τον τρόπο να ξέρω ανά πάσα στιγμή πού βρίσκεσαι και τι κάνεις. Μπήκες σε μια πολύ επικίνδυνη οικογένεια, Μάγια, θέλω να το θυμάσαι αυτό. Ξέρεις πράγματα για μας και για το παρελθόν, που ίσως θα ήταν καλύτερα να παραμείνουν θαμμένα. Θα σε επισκέπτομαι», της υποσχέθηκε κάπως απειλητικά. «Και, πίστεψέ με, έχω πολύ οξυμένη την ικανότητα να αντιλαμβάνομαι το ψέμα με μια απλή ματιά», έσκυψε και τη φίλησε στο μάγουλο παρατεταμένα. «Δώσ’ μου τώρα αυτή τη βαλίτσα», ακούμπησε την παλάμη του πάνω από τη δική της, που έσφιγγε μανιασμένα τη λαβή.
«Θα κατέβουμε κάτω με όλους τους τύπους. Αγαπημένοι και χαμογελαστοί. Σαν να είναι μια ακόμη μέρα από τις τελευταίες που ζήσαμε παρέα ανάμεσα στους λύκους».
" Η αγάπη νίκησε τον θυμό. Γιατί ήταν πέτρα και σίδερο. Ουρανός και χώμα. Η όχθη για το κύμα"
"Μια μάνα ποτέ δεν κάνει λάθος για τα παιδιά της. Είτε είναι μάνα της κοιλιάς, είτε είναι της καρδιάς. Η αγάπη δεν ορίζεται από κύτταρα και γενετικούς κώδικες. Δεν γεννιέται έτσι απλά. Χτίζεται μέρα με την μέρα"
"Μυαλό νεκρό. Καρδιά σε φάση επιβίωσης έπειτα απο ολοκαύτωμα. Ορμόνες σε παγανιστικό χορό, εντελώς ανεξέλεγκτες και ασυγκράτητες. Ψυχή απόλυτα διαταραγμένη, χρήζουσα επείγουσας θεραπείας μετά εγκλεισμού του σώματος σε ειδική κλινική."
Η Κριτική μου
Όπως πάντα όταν διαβάζω τα μυθιστορήματα της συγγραφέως Ευαγγελίας Ευσταθίου δεν μπορώ να τα αφήσω από τα χέρια μου. Ρουφάω την κάθε σελίδα και την κάθε της λέξη. Νοιώθω και εγώ όσα νοιώθει η ηρωίδα, ερωτεύομαι τον πρωταγωνιστή με ένα ανεξέλεγκτο πάθος. Σε αυτό το μυθιστόρημα υπάρχουν πολλά μυστικά, υπάρχει η θυσία, η προδοσία, η απάτη, η απληστία, η υποκρισία, η βία, ο πλούτος, η δυστυχία αλλά και η αγάπη, ο έρωτας, η αλήθεια, η κατανόηση, η ηρεμία, η γαλήνη, η αθωότητα, η φτώχεια και η ευτυχία. Άραγε πιο θα επικρατήσει στο τέλος; Θα ενωθεί η δυστυχία με την ευτυχία, ο πλούτος με την φτώχεια, η αλήθεια με το ψέμα, η θυσία με την αγάπη, ο έρωτας με το πάθος και το κύμα με την όχθη; Σας αφήνω να το διαπιστώσετε μόνη σας.
