ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΟΝΟΜΑ

 Ο Θανάσης Βεργής χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του όταν, τον Μάιο του 1972, η δεκατριάχρονη κόρη του Δροσιά πνίγεται στο ορμητικό ποτάμι του χωριού τους. Το σώμα της δε θα βρεθεί, παρά μόνο τα παπούτσια και η ζακέτα της. Σχεδόν έναν χρόνο αργότερα, ένα άλλο κορίτσι από το διπλανό χωριό εξαφανίζεται μυστηριωδώς∙ οι φήμες που κυκλοφορούν λένε πως κλέφτηκε με κάποιον που αγαπούσε τρελά. Λίγους μήνες μετά, ακόμη ένα κορίτσι από το πρώτο χωριό χάνεται αναίτια από προσώπου γης την ημέρα των γενεθλίων της. Ένας πνιγμός και δύο εξαφανίσεις στην ίδια περιοχή προκαλούν πολλά ερωτηματικά τόσο στους κατοίκους όσο και στη Χωροφυλακή που τις ψάχνει παντού, δίχως όμως απαντήσεις. Το χωριό στιγματίζεται ως καταραμένο, κι ένα σύννεφο φόβου βαραίνει τους κατοίκους του.

Είκοσι ολόκληρα χρόνια μετά τον χαμό της Δροσιάς, ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι βρίσκεται πνιγμένο στον ίδιο ποταμό. Η κατάρα ξαναχτυπά το χωριό. Η εξέταση του ιατροδικαστή είναι καταπέλτης. Μαζί με την υπόθεση ανοίγουν ξανά στην Αστυνομία τρεις ξεχασμένοι φάκελοι. Και τότε ξυπνούν οι δαίμονες. Γιατί αυτή τη φορά, κάποιος θα μιλήσει και θα πει αλήθειες που δε θέλει να πιστέψει κανείς. Τι συνέβη σε εκείνα τα κορίτσια που χάθηκαν; Πού πήγαν; Πού βρίσκονται τώρα;

Οι δαίμονες δεν έχουν όνομα. Έχουν όμως παρουσία και επιλέγουν ποιους θα βασανίσουν…

Όταν τ΄ανθρώπινα πάθη κυριαρχούν τον ψυχικό κόσμο του ανθρώπου και επηρεάζουν όλες τις πτυχές της ανθρώπινης ζωής(συναισθηματική - διανοητική - πνευματική), τότε αναδύονται στην επιφάνεια οι “δαίμονες”, που κατακρημνίζουν την ισορροπία του και εξουσιάζουν την ζωή του. 

“Oι Δαίμονες δεν έχουν όνομα”, το μυθιστόρημα της ταλαντούχας συγγραφέας Χρυσηίδας Δημουλίδου, είναι ένα κοινωνικό-ανθρωποκεντρικό αστυνομικό μυθιστόρημα με μεταφυσικές πινελιές μυστηρίου, που εξάπτει το αναγνωστικό ενδιαφέρον απο τις πρώτες σελίδες. 
Ένα πολυσυζητημένο βιβλίο με διχογνωμούμενες απόψεις, έρχεται να ιντριγκάρει, αλλά και να διχάσει αναγνωστικό κοινό και βιβλιόφιλους. Προσωπικά, θαυμάζω την δουλειά και την γραφή της κ.Δημουλίδου. Απλή, κατανοητή χωρίς ωραιοποιήσεις και καλολογικά στοιχεία, μεστή νοημάτων,τεκμηριωμένη, με ζωντανούς διαλόγους και μ΄ένα αξιοπρεπή χειρισμό σοβαρών κοινωνικών θεμάτων μέσα από τα βιβλία της, γίνεται φορέας ουσιαστικών μυνημάτων για την ζωή και τον άνθρωπο. 
Μετά το υπέροχο “ κελάρι της ντροπής” ένα πολύ δυνατό βιβλίο κατ΄εμέ, έρχονται οι δαίμονες, για να μας υπενθυμίσουν, ότι ο κάθε ένας μας, κρύβει μέσα του ένα κακό ελάττωμα, έναν δαίμονα και αρκετές είναι οι περιπτώσεις, που τα παιδικά ερεθίσματα και ο κοινωνικός περίγυρος τον τρέφουν και τον δυναμώνουν, σε σημείο που να μην μπορεί να χαλιναγωγηθεί, αλλά σπάζοντας τα δεσμά του, να ελευθερωθεί μεταλλάσσοντας έναν άνθρωπο με δυνατή προσωπικότητα, σ΄ένα επιθετικό και αιμοβόρο κτήνος!
Το μυθιστόρημα τοποθετείται χρονικά στην εποχή της χούντας, σε μια χρονική περίοδο, όπου φιμώνεται η ελεύθερη βούληση, αποκρύβεται η διαφορετικότητα του φύλου, η ανθρώπινη ιδιαιτερότητα, πίσω από ψεύτικα προσωπεία καθωσπρεπισμού και προσποιητών συμπεριφορών. Και ιδιαίτερα στην επαρχία, όπου τοποθετείται το χωριό στο οποίο αναφέρεται το βιβλίο. Ένα όμορφο και απομακρυσμένο χωριό στην βόρεια Ελλάδα, περιστοιχισμένο από μια πλούσια βλάστηση, χάρη στην ζωοποιό δύναμη του ποταμού που το δεσπόζει! 

Μυστήριες εξαφανίσεις μικρών κοριτσιών, έρχονται να ταράξουν το ειδυλλιακό περιβάλλοντα χώρο! Πολυπρόσωποι χαρακτήρες, διαφορετικοί αλλά αλησμόνητοι για την διαφορετικότητα των αντιλήψεών τους, για τις ιδιορρυθμίες και ιδιοτροπίες τους, άνθρωποι που υμνούν την δύναμη της φιλίας, την γνήσια αγάπη αλλά και τον έρωτα, από την πιο αγνή μορφή του, μέχρι σε ότι πιο διαστροφικό, μπορεί να σκεφθεί κανείς. 

Τα κοινωνικά ταμπού και τα στερεότυπα της εποχής, περιορίζουν το δικαίωμα για ελεύθερη έκφραση και δει στην μικρή αυτή κλειστή κοινωνία της υπαίθρου, που οτιδήποτε διαφορετικό που παρεκκλίνει, θεωρείται μεμπτό και κατακριτέο. 
Έτσι, βλέπουμε σοβαρούς ανθρώπους που ασκούν λειτούργημα και κατέχουν σημαντικές κοινωνικές θέσεις, φορώντας την μάσκα της σοβαροφάνειας, καταφέρνουν και καταπιέζουν αδυναμίες, που μέρα με την μέρα και με τ΄ανάλογα ερεθίσματα, γιγαντώνονται και εκδηλώνονται σε τερατουργήματα. 

Με αμεσότητα, απόλυτη σαφήνεια, με τον σεβασμό που αρμόζει στο ευαίσθητο αυτό θέμα, η συγγραφέας περιγράφει την ένταση των συναισθημάτων της οικογένειας των εξαφανισθέντων κοριτσιών, προκαλώντας την πικρία, την έντονη δυσαρέσκεια και την φρίκη του αναγνώστη, ο οποίος δεν είναι απλά θεατής αλλά συμπάσχει με τους πρωταγωνιστές σ΄ένα οδοιπορικό αποκαλύψεων και μαρτυριών που σοκάρει.... 

 Δεν θ΄αναφερθώ εκτενέστερα στην υπόθεση, σεβόμενη και το αίτημα της συγγραφέας να μην αποκαλυφθεί οτιδήποτε φωτογραφίζει πράγματα και καταστάσεις. Σημαντικό είναι, να τονίσουμε το κοινωνικό μήνυμα που θέλει να περάσει η κ Δημουλίδου, θίγοντας και διεισδύοντας βαθιά σε νοσηρές καταστάσεις, για τις οποίες γίνεται λόγος καθημερινά, θέματα επίκαιρα που ταλανίζουν την κοινωνία μας και απαιτούν την απαραίτητη προσοχή όλων μας. Εν κατακλείδι, οι δαίμονες δεν έχουν όνομα είναι ένα αξιόλογο βιβλίο με παιδευτικές, κοινωνικές προεκτάσεις που αξίζει να διαβαστεί απ΄όλους!

ΜΕΤΑΞΕΝΙΑ ΑΓΑΠΗ

 

 «Έτσι είναι οι αληθινές αγάπες, αγόρι μου… γεμίζουν ολότελα την καρδιά και την ψυχή μας! Μόνο που πολλές φορές, όπως η μεταξένια αγάπη, κρύβουν μέσα τους θυσία βαριά, θυσία της ελευθερίας, θυσία της ίδιας της ζωής, θυσία που πιότερο μεγάλη δεν υπάρχει…»

Η νεαρή και επιτυχημένη σχεδιάστρια μόδας Αντζέλικα Ρινάλντι φεύγει εσπευσμένα από το Μιλάνο και καταφεύγει στο άγνωστο ως τότε για εκείνη Σουφλί, ψάχνοντας απεγνωσμένα καταφύγιο από τα αδιέξοδα που την κατακλύζουν. Εκεί, την περιμένει μία έκπληξη που θα τη γυρίσει πίσω στο παρελθόν και θα της δείξει πως τελικά η ζωή υφαίνεται με το πιο σπάνιο, με το πιο πολύτιμο μετάξι!

Αργυρώ… Ένα κορίτσι ατίθασο, μεγαλωμένο σε ένα περιβάλλον με πειθαρχία και αυστηρούς κανόνες. Μία κοπέλα περήφανη που δε θα συμβιβαστεί με αυτό που η μοίρα της έχει γραμμένο. Θα ερωτευτεί παράφορα και θα γευτεί την πίκρα της προδοσίας.

Άγγελος… Ένα αγόρι ευαίσθητο, δεμένο με τον τόπο του και την καλλιέργεια του μεταξιού. Ένας άντρας ικανός να πάρει αποφάσεις που θα κάνουν την καρδιά του να ματώσει. Ώσπου κυνηγημένος από τα φαντάσματα του παρελθόντος θα ψάξει τη λύτρωση.

Από την ακριτική «Πόλη του Μεταξιού» και την πολυσύχναστη ιταλική «Πρωτεύουσα της Μόδας» έως τα βάθη της σαγήνης Ανατολής, γύρω από τα τούβλινα μεταξουργεία και τους ακούραστους σηροτρόφους, τους οίκους μόδας και τα υπέρλαμπρα ντεφιλέ, γεννιέται μία ιστορία ποτισμένη με όνειρα, επιθυμίες και εγωισμούς, θυσίες ζωής, διλλήματα καρδιάς, μα πάνω απ’ όλα, με αληθινή, απόλυτη, μεταξένια αγάπη!

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ

  

Ένα απο τα ωραιότερα μυθιστορήματα που έχω διαβάσει!!!! Ένα βιβλίο με πολλά συναισθήματα, χρώματα και φώς. Ταξίδεψα μαζί με τους ήρωες στο απομακρυσμένο Σουφλί, στο κοσμοπολίτικο Μιλάνο και στα βάθη της Ανατολής!!!Με τους ήχους του "E lucevan le stelle" μια αγάπη μεταξένια γεννιέται και μένει αιώνια αγάπη!!! Θυσιές,πόνος, απόσταση, αγάπη και στο τέλος λύτρωση!!! Έμαθα για το θαύμα του μεταξιού και αμφιταλαντευόμουν ανάμεσα στο μετάξι, στους οίκους μόδας και στα ντεφιλέ και ανακάλυψα πως υπάρχει μια μεταξένια αγάπη που θα ζει αιώνια!!!

«Σ’ αγαπώ, και τα μάτια σου καθαρά, σαν το πιο δροσερό ποτάμι, πλημμυρίζουν την καρδιά μου με το πιο λαμπερό φως. Κλείσε με στη ζεστή αγκαλιά σου και τα λουλούδια όλου του κόσμου θα αντέξουν σε κάθε βαρυχειμωνιά».

ΠΟΡΦΥΡΟ ΠΟΤΑΜΙ

 ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Βρισκόμαστε σε ένα ελληνικό χωριό της Καππαδοκίας.Μέσα σε μια επίπονη βιοπάλη ο σλεπιτζής- και περιστασιακά γυρολόγος- Δημητρός υποδέχεται το τρίτο του παιδί.

Είναι ένα ασθενικό κοριτσάκι που θαρρείς και το όνομα της φανερώνει τη σφραγίδα του θανάτου επάνω της, γεμίζοντας απελπισία την ψυχή της μητέρας της Φεβρωνίας... 

       Η ασθενική Νιόβη περιφέρεται στο χωριό σαν αερικό, με το χλωμό της πρόσωπο και την νεραιδένια ομορφιά της να την κρατούν ταγμένη "πέραν του κόσμου τούτου".

Μοναδική υπόμνηση της ζωής που ξεγλιστρά από το κορμί της, η παρουσία του αψύ Φίλιππου, ενός αγοριού που κράτα μέσα του άσβεστο το μίσος για τον Οθωμανό δυναsτή, φλεγόμενο από τους ελληνικούς θρύλους και τον πόθο της Λευτεριας.

        Οι βουλές της μοίρας όμως θα επιλέξουν διαφορετική πορεία στα πράγματα και το μόνο που θα μείνει αλώβητο είναι η λατρέια της Νιόβης για τον Φίλιππο...

        Εν τω μεταξύ οι ανατροπες του πολιτικού σκηνικού θα πυροδοτήσουν πολέμους, τυλίγοντας με τα δεινά του τους απλούς ανθρώπους ,διαμελίζοντας οικογένειες και προσδοκίες...Bαλκανικοί Πόλεμοι ,ΑΠΠ, Μικρασιατική Εκστρατεία:

 Ο άνεμος του πολέμου και η αχλύ της Μεγάλης Ιδέας θα πάρουν μακρυά τον παθιασμένο Φίλιππο, που θα αφήσει πίσω του ΄'ενα κομμάτι της ερωτευμένης ψυχής του...

          Μέσα στην Απώλεια, η αέρινη Νιόβη θα μπει στο στόχαστρο ενός επιφανούς Τούρκου, του Αζέρ με τη σπάνια μόρφωση, που θα κάνει τα παντα για την αποκτήσει, ξετυλίγοντας τις πλευρές ενός απροσμενου χαρακτήρα που συγκινεί...

            Τα χρόνια θα περάσουν, κι οι Ελληνες θα πληρώσουν με ασύλληπτη βαρβαρότητα, καταρράκτες δακρύων και ποταμούς αίματος το όνειρο των Χαμένων Πατρίδων.

         Η Συνθήκη Της Λωζάννης θα ξεριζώσει τους πληθυσμούς που θα δουν να φράζει ισόβια ο δρόμος για τα ακριβά τους χώματα, εξαναγκάζοντάς τους σε ένα αβέβαιο μέλλον, που τούς ζητά να χτίσουν ξανά τη ζωή τους από τα συντρίμμια σε μια Αφιλόξενη "Μητέρα-Πατρίδα"... 

 

 Το Πορφυρό Ποτάμι της αγαπημένης μας συγγραφέως συνιστά άλλο ένα βιβλίο που είναι προσκύνημα στη μνήμη των αδικοχαμένων και μαρτυρικών ποργόνων μας από τα χαμένα εδάφη της Εγγύς Ανατολής.Το γνώριμο στιλ της Σόφης Θεοδωρίδου επανεμφανίζεται και στηρίζει το έργο σε τρεις άξονες:Τον Ιστορικό ,τον Ηθογραφικό και τον Συναισθηματικό...

Το Πορφυρό Ποτάμι δεν είναι... "άλλο ένα ρομαντικό μυθιστόρημα με ιστορικό προκάλυμμα", αλλά αποτελεί μια βαθιά ανθρωποκεντρική σπουδή γύρω από την πορεία του Ελληνισμού την πρώτη εικοσαετία του 20ου αιώνα. Μέσα από το προσωπικό δράμα των άρτια δομημένων χαρακτήρων σε αυτό το βιβλίο, τα ιστορικά γεγονότα από "γνώση" γίνονται "βίωμα" του αναγνώστη!Και σε αυτό το βιβλίο η Ιστορία, διατηρέι την εγκυρότητά της καθώς φιλτράρεται μέσα από τις ατομικότητες που υφίστανται τις συνέπειές της όχι πια ως απρόσωποι αριθμοί της ιστοριογραφίας.

Γι' άλλη μια φορά η ιστορική ματιά της Σόφης Θεοδωρίδου εστιάζει στη συνύπαρξη Ελλήνων και Τούρκων στα χώματα της Μικρασίας και της Ανατολίας, όπως αυτή ανατράπηκε βίαια μεσα από τους πολέμους του 20ου αιώνα.. Σμυρνιοί, Πόντιοι και Καππαδόκες τώρα στροβιλίζονται σε ένα γαιτανάκι αίματος και πόνου. Κι όμως! Η Σόφη Θεοδωρίδου κατορθώνει να μη γίνει μονοδιάστατη αποφεύγοντας την παγίδα της επανάληψης: Σε κάθε έργο προσθέτει και μια νέα πινελιά ιστορικής γνώσης. Αυτή τη φορά οι ιστορικές της αναφορές μας ταξιδεύουν από την Καππαδοκία, στη  Σμύρνη ,στην Οδησσό για να μας γυρίσουν στα χωριά της Μακεδονίας.

Η τραγικότητα κι η παραφορά των συναισθημάτων στις κορυφώσεις της πλοκής ,είναι ένα οικείο γνώρισμα όλων των έργων της συγγραφέως.
Ένα βιβλίο που θέλεις να το τελειώσεις αλλά το τέλος είναι γλυκόπικρο όπως συμβαίνει και στην ζωή που κυλάει σαν "Ποταμι" άλλοτε "πορφυρωμένο" από τα ηλιοβασιλέματα των ερώτων μας κι άλλοτε βαμμένο από το αίμα των αθώων της Ιστορίας...

ΤΟ ΠΕΤΡΑΔΙ ΤΗΣ ΙΩΝΙΑΣ

 

Ένα ιστορικό μυθιστόρημα με συναίσθημα και δράση. Τα γεγονότα που καθόρισαν την πορεία του τόπου μας σημαδεύουν τη ζωή των ηρώων. Σμύρνη, λίγα χρόνια πριν από την Καταστροφή. Περπατάμε σε μαχαλάδες ελληνικούς και νιώθουμε τις μυρωδιές και τα ακούσματα της πόλης. Διασχίζουμε την Αρμενία καλπάζοντας πάνω στ’ άλογο και ακολουθούμε καραβάνια για να φτάσουμε στο Ισπαχάν. Βυθιζόμαστε νωχελικά στη χλιδή της Αυλής του σάχη. Έπειτα, έρχεται η Καταστροφή κι όλα χάνονται, θολώνουν, βάφονται κόκκινα – στο χρώμα του αίματος και της φωτιάς, στο χρώμα του πάθους και του πόθου... 

Τα ιστορικά ντοκουμέντα τεκμηριώνουν, επαληθεύουν. Ξεριζωμός και προσφυγιά. Ο χρόνος όμως γιατρεύει. Στα χρόνια του Μεσοπολέμου οι ήρωες μας αρχίζουν  ξανά τη ζωή τους στο Παρίσι, ξεπερνώντας κάθε δυσκολία. Αργότερα, εκεί, το άστρο του Ωνάση και της Μαρίας Κάλλας μεσουρανεί, σ'ένα Παρίσι που κατακτά όλο τον κόσμο με τα γλέντια και τη μεγαλοπρέπεια του. 

Έτσι φτάνουμε ως σήμερα, με ανθρώπους που ξέρουν να πονούν, να χαίρονται, να μεγαλουργούν και να ερωτεύονται παράφορα σε κάθε σταθμό της ζωής τους. 

Σμύρνη-Αρμενία-Ισπαχάν-Παρίσι.

Διαλέξτε εσείς πού θα σταθείτε....

Το Πετράδι της Ιωνίας είναι ένα μυθιστόρημα που δεν θέλεις να αφήσεις απο τα χέρια σου. Ενα πολυ καθηλωτικο ιστορικο μυθιστορημα! Ταξιδεψα μαζι του στην Σμυρνη,στα βαθη της Ανατολης,στο Ισπαχαν,στην Αρμενια και τελος στο Παρισι!

Απόσπασμα απο το βιβλίο:

"Πάρε το ρουμπίνι, φόρα το!!Φόρα το, αγάπη μου, κρύψ'το στον κόρφο σου και αν χαθούμε πούλα το για να ζήσεις εσύ και τα παιδιά. Να σωθείτε....Είναι σκληρό κι ανεκτίμητο πετράδι!!!

Κόκκινο σαν το αίμα που τρέχει και χύνεται στους δρόμους της Σμύρνης. Λαμπερό σαν την φωτιά που καίει τα σπίτια, τις αποθήκες και το λιμάνι. Πολύτιμο σαν την αγάπη και τις θύμησες. Εγώ,Σοφίκα, στα στήθη είχα τη καρδιά, ήρθες και μου την πήρες".

 

ΝΑΥΑΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΤΗ ΤΩΝ ΠΟΘΩΝ

 Λένε πως ο χρυσός κανόνας στον έρωτα είναι να μη δίνεις πάρα πολλά, ώστε να εγκλωβίζεσαι στη σχέση, αλλά και να παίρνεις αρκετά, ώστε να μη θέλεις να φύγεις.
Αυτό το καλοκαίρι, στην Ακτή, τέσσερις άνθρωποι θα σπάσουν τον κανόνα. Και θ' αντιμετωπίσουν τη Μοίρα. Και ένας πέμπτος θα κινεί τα νήματα.
Ερωτικά τρίγωνα. Συμπλέγματα πάθους. Απιστία. Αδιέξοδοι πόθοι. Συγχώρεση. Παράνομοι έρωτες. Η Λύτρωση. Η πρόκληση της Μοίρας. Η Ύβρις και η Νέμεσις. Όλα δεμένα αρμονικά σ' ένα μοναδικό ερωτικό μυθιστόρημα που παίζει με το μυαλό και τις αισθήσεις.

Τελείωσα ένα ακόμα ταξίδι. Ένα ταξίδι μαγεμένο και ανάλαφρο. Σίγουρα καλοκαιρινό και λίγο φανταστικό. Παράνομοι Έρωτες. Σύμπλεγμα Πάθους. Ναυάγια και πλοίο-φάντασμα. Μαντείο. Λύτρωση αλλά και συγχώρεση!!!

ΤΟ ΚΕΛΑΡΙ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ

 

Δεκαετία του ’60. Σ’ ένα μικρό χωριό της Μεσσηνίας, τρεις αδελφές, η Δήμητρα, η Αναστασία και η Μυρτώ, μεγαλώνουν στη σκιά ενός πατέρα αφέντη και μιας μάνας που δεν έχει λόγο. Η μόνη έξοδός τους είναι κάθε Κυριακή για την εκκλησία και στο πανηγύρι του χωριού μία φορά τον χρόνο. Οι καιροί σκληροί, αλλά οι πράξεις σκληρότερες.

 Και μια μέρα ο πατέρας τις εγκαταλείπει και εξαφανίζεται. Το κοινωνικό στίγμα είναι βαρύ για την οικογένεια που άφησε πίσω του, όμως μαζί έρχεται και η λύτρωση από τους αυστηρούς κανόνες που έχει επιβάλει. Σταδιακά τα κορίτσια ξενιτεύονται σε τρεις διαφορετικές ηπείρους και με τον καιρό οι οικογενειακοί δεσμοί κόβονται. Σχεδόν τριάντα χρόνια αργότερα ένα τηλεφώνημα από την πατρίδα θα ταράξει τη μέχρι τότε ήρεμη ζωή τους. Η επιστροφή στο χωριό τους γίνεται επιτακτική και ο επικείμενος θάνατος της μάνας που άφησαν ολομόναχη χωρίς να ενδιαφερθούν γι’ αυτήν θα τις φέρει αντιμέτωπες με μυστικά και αλήθειες που απέκρυψαν. Το παρελθόν γυρίζει στο παρόν ζητώντας απαντήσεις.

Τι συνέβη και τις παράτησε ο πατέρας τους; Γιατί εγκατέλειψαν τη μάνα τους στην τύχη της; Γιατί το πατρικό τους δεν πρέπει να φύγει από τα χέρια τους; Ποιο μυστικό κρύβει το κελάρι στο υπόγειο του σπιτιού; Οι τρεις αδελφές πάνω από την ετοιμοθάνατη μάνα κάνουν μόνο μια ερώτηση: «Μάνα, όλα αυτά τα χρόνια γιατί δεν καθάρισες την ντροπή;»

Απόσπασμα απο το βιβλίο.

  

Σελίδες γεμάτες πόνο αυτό το βιβλίο. Πολύ σκληρό για να είναι αληθινό. Όμως η κακοποίηση των γυναικών και ειδικά των παιδιών απο τους γονείς τους είναι ακόμα και σήμερα ένα σημαντικό θέμα που σιγά σιγά διαβάζουμε σε πολλά βιβλία. Και τα περισσότερα είναι αληθινές ιστορίες.  

Όσο και να υπάρχουν νόμοι πάντα τα στόματα είναι κλειστά. Πίσω απο τις πόρτες κάθε οικογένειας δεν ξέρει κανένας τι γίνεται. Πόνος, θυμός, αγανάκτηση, σωματικός και ψυχικός πόνος που δεν γιατρεύεται όσα χρόνια και αν πέρασουν. Καθημερινή κακοποίηση που όσα χρόνια και να περάσουν μένουν σαν εφιάλτες όσο και να το κρύβουν στην ψυχή τους, όσο και να φύγουν στην άλλη άκρη του κόσμου δυστηχώς κάποτε οι εφιάλτες παραμονεύουν.....

Το κελάρι παραμένει εκεί και παραμονεύει, το  κελάρι της ντροπής δυστηχώς φώναξε τους δράκους να ξαναγυρίσουν και να θυμηθούν τα παλία....Το δάσος απέραντο και αγέρωχο απέναντι απο το αρχοντικό μπορεί να τα έβλέπε όλα αλλά δεν ξέχασε και ας γέρασε!!!

Στο τέλος όμως ήρθε η λύτρωση. Η αλήθεια έλαμψε και η ζωή τους μετά απο χρόνια άλλαξε, η ψυχή τους ηρέμησε επιτέλους και η καρδιά τους ζεστάθηκε ξανά.