Ο ΚΗΠΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΜΟΥΡΙΕΣ

Ένα βιβλίο που θέλεις να το ρουφήξεις σαν έναν γλυκόπικρο ποτό!!!Ξεκίνησα ένα ταξίδι με αυτό το βιβλίο απο σελίδα σε σελίδα ταξίδευα μαζί με την Λίνα και τον Νίκο αλλά το ταξίδι μου τελείωσε αφήνοντας μου μια γλύκα στην ψυχή μου!!!

 Η ιστορία του βιβλίου σίγουρα είναι αρκετά συνηθισμένη. Μία από αυτές που θα μπορούσε να έχει συμβεί στον καθένα από εμάς. Αυτό είναι ένα στοιχείο που θα μπορούσε να την καθιστά βαρετή και όμως, χάρη στην μοναδικά τρυφερή πένα της Καίτης Οικονόμου, καταφέρνει να μας αγγίξει και να μας συγκινήσει και πάνω απ' όλα, επιτυγχάνει τον ανώτερο σκοπό της που δεν είναι άλλος από το να μπούμε στα παπούτσια των πρωταγωνιστών και να αναρωτηθούμε τι θα είχαμε κάνει εμείς αν ήμασταν στη θέση τους. Ποιες αποφάσεις θα είχαμε πάρει; Ποιο μονοπάτι της ζωής μας θα είχαμε επιλέξει; Άραγε, θα κάναμε τα ίδια λάθη κι αν ναι, θα μαθαίναμε μέσα από αυτά; Έστω και καθυστερημένα, θα προσπαθούσαμε να διεκδικήσουμε το δικαίωμα που έχει κάθε άνθρωπος, να είναι ευτυχισμένος;

 Η Λίνα και ο Νίκος γνωρίζονται από παιδιά, καθότι μεγαλώνουν ουσιαστικά στον ίδιο κήπο. Εκείνος, εννιά χρόνια μεγαλύτερός της, αποτελεί για την ίδια, εκτός από έναν καλό φίλο, τον μέντορα και συμβουλάτορά της, τον άνθρωπο που θαυμάζει όσο κανέναν. Τα αισθήματα αυτά δεν αργούν να μεταμορφωθούν σε αγάπη και η Λίνα, δεν αργεί να μεταμορφωθεί στα χέρια του Νίκου σε γυναίκα. Ο έρωτάς τους δυνατός και μεγάλος, και τίποτα δεν μοιάζει να μπορεί να σκιάσει την ευτυχία που η Λίνα νιώθει. Τότε είναι που η μοίρα τής δείχνει το σκληρό της πρόσωπο, με την οικογένειά της να καταστρέφεται οικονομικά, να πρέπει να αντιμετωπίσει μία απρόσμενη μετακόμιση και μία ακόμα πιο απρόσμενη εγκυμοσύνη, την οποία καλείται να περάσει μόνη της αφού ο Νίκος δεν σκοπεύει να θυσιάσει το μέλλον του για το παιδί αυτό. Τα χρόνια περνάνε και η Λίνα, με κόπους και αγώνες, καταφέρνει να ξαναφτιάξει τη ζωή της. Όταν όλα, όμως, δείχνουν να πηγαίνουν καλά για εκείνη, ο Νίκος επιστρέφει ξανά για να διεκδικήσει, τόσο την ίδια όσο και το παιδί που κάποτε απαρνήθηκε.

 
"Ο κήπος με τις μουριές" είναι ένα βιβλίο που θίγει πολύ εύστοχα θέματα απλά, καθημερινά, σύγχρονα, χωρίς να καταφεύγει σε περιττές φλυαρίες ή φτηνές προσπάθειες εντυπωσιασμού. Μέσα από τις σελίδες του, μπορεί κανείς να αναγνωρίσει στοιχεία της σύγχρονης ελληνικής οικογένειας, των δεσμών και των σχέσεων που αναπτύσσονται μέσα σε αυτήν, αλλά και της προσωπικής αλήθειας που κρύβει ο καθένας από εμάς βαθιά μέσα του, κυνηγώντας την πραγμάτωση του δικού του παραμυθιού.

 Η Λίνα γνώριζε τον Νίκο από τότε που θυμόταν τον εαυτό της. Τα σπίτια τους ήταν δίπλα δίπλα και ο Νίκος, που την περνούσε εννιά χρόνια, ήταν ο μεγάλος της φίλος, ο μυστικοσύμβουλος και ο μέντοράς της. Κι αργότερα, στην εφηβεία, ήταν ο άντρας που τη μύησε στον έρωτα. Στα δεκαοχτώ της όμως ο Νίκος έκανε την καρδιά της χίλια κομμάτια - την εγκατέλειψε, αν και ήξερε ότι περίμενε το παιδί του.

Στη διαδικασία της βίαιης ενηλικίωσής της η Λίνα έμελλε να ζήσει κι άλλες τραγωδίες. Οικονομικές καταστροφές και θανάτους αγαπημένων προσώπων, που την άφησαν ολομόναχη στον κόσμο, χωρίς πόρους, χωρίς δουλειά, μ' ένα μωρό στην αγκαλιά. Εφτά χρόνια αργότερα, αφού κατάφερε να σταθεί στα πόδια της με χίλιους κόπους και θυσίες, μπήκε στη ζωή της ένας καινούργιος έρωτας, που έριξε βάλσαμο στην πληγωμένη της καρδιά.

Και τότε γύρισε ο Νίκος, γεμάτος απαιτήσεις...

Άκου, άκου

Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει-ακούς

Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει-ακούς

Είμ'εγώ που φωνάζω κι είμ'εγώ που κλαίω, μ'ακούς

Σ'αγαπώ, σάγαπώ,μ'ακούς.

 

ΤΟ ΜΑΤΙ ΤΟΥ ΒΟΡΙΑ

Ονομάζομαι Δάμος Χαρμίνης και θα σας διηγηθώ τη ζωή μου ξεκινώντας δωδεκάχρονο παιδί από τη Θεσσαλονίκη του 1970, όπου ένα γεγονός πάγωσε μέσα μου κάθε συναίσθημα και με μετέβαλε αργότερα σε «μάτι του βοριά», που σάρωσε ζωές και κρεβάτια πολλών γυναικών.
Πέρα από αυτό, θα αναφερθώ σε πολιτικά σκάνδαλα, στη σκοτεινή πλευρά της νύχτας και των ναρκωτικών, στον πόλεμο των νυχτερινών κέντρων, όπως τον έζησα, στη μάστιγα του αιώνα, το aids, στις άγριες νύχτες μου τη δεκαετία 1980-1990 στη Μύκονο, τότε που το νησί ήταν ο απόλυτος παράδεισος και υπήρχαν μόνο χρυσαφένια άμμος, θάλασσα, ουρανός και γυμνοί άνθρωποι.
Η γλώσσα που χρησιμοποιώ είναι πολύ σκληρή και στις σκηνές που περιγράφω, κυρίως πάνω στο κρεβάτι μου, υπάρχει ωμός ρεαλισμός, έτσι ακριβώς όπως τα έκανα, χωρίς κανένα απαγορευτικό και χωρίς τον λυρισμό που ίσως απαιτεί ένα λογοτεχνικό βιβλίο. Δεν είμαι συγγραφέας. Είμαι ένας άντρας που βίωσα με πάθος τα λάθη μου.
Αν το μετάνιωσα; Αν καταστράφηκα; Αν δικαιώθηκα; Θα το μάθετε στο τέλος. Ένα είναι σίγουρο. Για να διαβάσεις τη ζωή μου, πρέπει να μπορείς και να την αντέξεις…

Ταξίδεψα σε έναν άλλο κόσμο απο τα μάτια ενός άντρα. Ο Δάμος ήταν ένας άντρας σαν τον βοριά. Σαν τον βοριά που τα παίρνει όλα και τα σηκώνει. Ο Δάμος έχασε την μάνα του πολύ μικρός και όταν μεγάλωσε πόνεσε πάρα πολλές γυναίκες. Το έκανε σκόπιμα και το ήθελε. Δεν σκεφτόταν ποτέ τις συνέπειες. Πλήγωσε πολλές γυναίκες στην ζωή του. Ήταν φτωχός και ξεκίνησε την άνοδο του με μια κληρονομιά και έγινε ένας καταξιωμένος επιχειρηματίας. Το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να περνάει καλά. Δεν ήθελε να αγαπήσει, ούτε να παντρευτεί και να κάνει οικογένεια. Πέρναγε καλά εκμεταλλευόμενος τις γυναίκες. Υπάρχουν πολλοί άντρες σαν τον Δάμο στην πραγματικότητα. Μέχρι που η μοίρα είχε άλλα σχέδια. Η μοίρα είναι γραμμένη και τα ανατρέπει όλα......

Το Μάτι του Βοριά είναι ένα βιβλίο που έχει συζητηθεί και το έχουν κριτικάρει πολλοί αναγνώστες. Έμένα μου άρεσε γιατι ήταν κάτι διαφορετικό.  Η συγγραφέας αφηγείται την ιστορία αυτή μέσα από ανδρική ματιά, με τη γλώσσα, τις εκφράσεις και τον κυνισμό ενός άντρα που έζησε τη χλιδή μιας άλλης εποχής. Θεωρώ ότι σε αυτό το βιβλίο έδωσε όσα δεν είχε δώσει σε άλλα βιβλία της. Η συγγραφέας γράφει με γλώσσα ωμή, ρεαλιστική και σύγχρονη. Η ιστορία του Δάμου αποτυπώνεται στο χαρτί μέσα από την προσωπική του αφήγηση και θεωρώ πως η κυρία Δημουλίδου έχει μπει για τα καλά στο πετσί του ανδρικού "ρόλου" που η ίδια έπλασε και αυτή είναι για μένα η μεγάλη επιτυχία του βιβλίου και το στοιχείο εκείνο που ενισχύει τη δυναμική του.

ΕΝΑΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ

Τους τελευταίους μήνες έχω αλλάξει ακόμα κι όνομα. Για τα αγαπημένα μου πρόσωπα εδώ στην Πόλη πάντα θα είμαι η Λένα Βρανά. Για τους Τούρκους όμως είμαι η πλούσια αγγλο-τουρκάλα. Πλαστή ταυτότητα αλλά, από δω και στο εξής, καινούργια όνειρα, καινούργια ζωή... Σεπτέμβριος του 1955, Πόλη. Η νεαρή Λένα Βρανά και η μητέρα της κατάφεραν να επιβιώσουν από το πογκρόμ των Τούρκων κατά των Ρωμιών. Ο πατέρας της όμως δολοφονήθηκε και το μαγαζί τους καταστράφηκε. Η Λένα σώθηκε χάρη στον μεγάλο της έρωτα, τον Κώστα Μπάρκογλου, που της υποσχέθηκε να την παντρευτεί. Αλλά όταν η Λένα μάθει πως τελικά ο αγαπημένος της παντρεύτηκε μιαν άλλη, θα νιώσει τη ζωή της να γκρεμίζεται για δεύτερη φορά. Για να τον εκδικηθεί, όπως πιστεύει, θα παντρευτεί έναν Τούρκο. Και τότε θα αρχίσει η ανάβαση στον προσωπικό της Γολγοθά. Με φόντο την Κωνσταντινούπολη των Ρωμιών του 1955, ένα καταπληκτικό μυθιστόρημα, ύμνος στον έρωτα και στην άδολη αγάπη.

Μια ιστορική αναδρομή στην Κωνσταντινούπολη με φόντο τα γεγονότα που έλαβαν χώρα το 1955. Ο συγγραφέας πλέκει το ερωτικό γαιτανάκι του Κώστα και της Λένας. Μέσα απο τα μάτια της Λένας φωτογραφίζεται η Πόλη, τα ήθη, τα έθιμα, η μουσική και τα αρώματα της χαμένης αλλά ποτέ λησμονημένης πατρίδας. Ο συγγραφέας περιγράφει εξελίξεις ραγδαίες με έντονα συναισθήματα που το ένα διαδέχεται το άλλο. Αγάπη, έρωτας, ζήλια, μίσος και πόνος τόσο σωματικός όσο και ψυχικός. Απελπισία μα πάνω απο όλα αγάπη για μια πατρίδα που σιγά σιγά χάνεται και γίνεται ξένη.