Μάτια μου

Εκείνο το απόγευμα, κάθονταν στο μόλο, πάνω στα δίχτυα των ψαράδων. Της είχε προτείνει ο Λουκάς να καθίσουν να απολαύσουν το ηλιοβασίλεμα. Η Λένα μύριζε τον αέρα, ανάσαινε την αλμύρα της θάλασσας και ρουφούσε τα λόγια του με ακόρεστη δίψα. «Μακάρι να μπορούσες να το δεις, Λενιώ…». «Το βλέπω, Λουκά. Το βλέπω μέσα από σένα. Εσύ είσαι τα μάτια μου».

Ο Λουκάς και η Λένα, η τυφλή φίλη του, αγαπιόνταν από παιδιά. Ονειρεύονταν να παντρευτούν και να ζήσουν ευτυχισμένοι στο χωριό τους. Αλλιώς, όμως, τα ’φερε η τύχη… Τριάντα χρόνια αργότερα, οι ίδιοι πρωταγωνιστές θα ξανασυναντηθούν κάτω από πολύ ιδιόμορφες συνθήκες, σε διαφορετικούς ρόλους αυτή τη φορά. Άραγε, άντεξε στο χρόνο εκείνη η αγάπη; Μια συγκλονιστική ιστορία αγάπης, έρωτα και πάθους, μέσα από δυο μάτια που δεν είδαν ποτέ το φως του ήλιου.

 Για άλλη μια φορά ταξίδεψα στα μονοπάτια της αγάπης και του έρωτα. Μιας αγάπης που έμεινε αναλλείωτη στο χρόνο.Μιας αγάπης διαφορετικής, μιας αγάπης που έβλεπε μόνο με τα μάτια της ψυχής. Ήταν μια συγκινητική ιστορία αγάπης, πάθους και έρωτα. Μαζί με την Λενιώ ταξίδεψα σε έναν άλλο κόσμο. Σε έναν κόσμο που νομίζουμε ότι είναι σκοτεινός αλλά στην πραγματικότητα έχει πιο πολύ φώς απο τον δικό μας. Πόσο πραγματικά μπορεί να αντέξει ο άνθρωπος στα διάφορα γεγονότα της ζωής του!! Όμως η Λενιώ άντεξε γιατί είχε δύναμη, ένα μεγαλείο μέσα στην ψυχή της και μια υπερβολική αγάπη για την ζωή και πάνω απο όλα για το παιδί της!!! Ήξερε να συγχωρεί, ήξερε να προσφέρει και μόνο να δίνει απλόχερα αγάπη!!

 «...ο ουρανός είναι σαν τη ζωή μας, πρέπει να υπάρχουν τόσα σύννεφα, όσα χρειάζονται για ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα»..

 

Τα Γαλάζια Φτερά του Έρωτα

Μόλις τελείωσα ένα υπέροχο διαφορετικό ταξίδι γεμάτο μηνύματα και συναισθήματα.  Είναι το πρώτο μυθιστόρημα του συγγραφέα που διαβάζω και ήταν για μένα διαφορετικό. Η γραφή του ήταν απλή, περιγραφική με έντονες, δυνατές σκηνές. Τα συναισθήματα πολλά και αντιφατικά. Ένα κοινωνικό μυθιστόρημα  για την αληθινή φιλία που δεν επιτρέπει τίποτα να μπει ανάμεσα της, γιατί τίποτα δεν μπορεί να μπει ανάμεσα στους ανθρώπους και τους λαούς, ούτε θρησκεία ούτε εθνικότητα. Η φιλία κερδίζει πάντα και φυσικά κανένας δεν είναι καλύτερος από κανέναν σε αυτό τον κόσμο. Ένα εκπληκτικό βιβλίο που σε ταξιδεύει σε τοπία και περιπέτειες μοναδικές. Ένα βιβλίο που μας μεταδίδει την γοητευτική έννοια του έρωτα. Έναν έρωτα αγνό στην αρχή και δύσκολο και απρόσμενο στην συνέχεια που καταλήγει να πετάξει με τα Γαλάζια Φτερά του Έρωτα στον αγαιοπελαγίτικο ουρανό!!! Ένα βιβλίο που αξίζει να το έχεις στην βιβλιοθήκη σου!!!

 Η Κατερίνα, ο Λευτέρης και ο Οκάν είναι τρεις φίλοι που ζουν στη νησιωτική ελληνοτουρκική μεθόριο. Τα δυο αγόρια, παρά τη διαφορετική εθνικότητά τους, είναι πολύ στενά δεμένα, ενώ ο Λευτέρης και η Κατερίνα έχουν βρει ο ένας στο πρόσωπο του άλλου τον πρώτο τρυφερό τους έρωτα. Η ζωή όμως θα παίξει σε όλους παράξενα παιχνίδια και στην εφηβεία οι δρόμοι τους θα χωρίσουν.
Ο Λευτέρης γίνεται πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας, αλλά τα βράδια ξοδεύεται σε υπόγεια μπαρ αναζητώντας εφήμερους έρωτες. Μια νύχτα, σε ένα τέτοιο μαγαζί, θα δοκιμάσει μια απίστευτη έκπληξη. Μπροστά του θα βρεθεί η Κατερίνα και η παλιά αγάπη τους θα θεριέψει διεκδικώντας δυναμικά το μερίδιό της στη ζωή τους.
Όταν όμως ο Λευτέρης καταρρίπτει έναν Τούρκο πιλότο, η υπηρεσία του θα τον τιμωρήσει. Συντετριμμένος καθώς είναι, λαμβάνει ένα παράξενο γράμμα που τον πληροφορεί ότι ο πατέρας του είναι ετοιμοθάνατος. Τότε συνειδητοποιεί ότι άλλα πράγματα έχουν αξία στη ζωή κι έτσι επιστρέφει έπειτα από χρόνια στο νησί του. Αλλά εκεί ελλοχεύει ένα φοβερό μυστικό που θα σφραγίσει τη ζωή και το μέλλον των τριών φίλων.
Όταν ο χρόνος και η μοίρα δοκιμάζουν τις σχέσεις των ανθρώπων, μόνο η φιλία και ο έρωτας μπορούν να τους σώσουν.

Το Παράθυρο της Νεφέλης

Δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό το μυθιστόρημα!!! Είναι ένα βιβλίο που ρούφηξα κάθε σελίδα του αλλά συνάμα έκλεγα κιόλας με όλα αυτά που πέρναγε η ηρωίδα του βιβλίου η Νεφέλη!!! Είναι το δεύτερο βιβλίο του συγγραφέα που διαβάζω και όπως και το πρώτο με συγκλόνισε !!! (Ενώ αυτό είναι το πρώτο του βιβλίο που έγραψε, εγώ είχα διαβάσει ήδη πρώτα την "Εξομολόγηση" που ήταν το δεύτερο βιβλίο που έγραψε). Αγάπησα την γραφή, την αμεσότητα και την λιτότητα του συγγραφέα με τη "Εξομολόγηση" και τα ίδια συναισθήματα βίωσα και με το "Το παράθυρο της Νεφέλης".

Είναι πολύ δύσκολο να γράφει κάποιος για την παιδική κακοποίηση αλλά ο συγγραφέας κατάφερε να αποτυπώσει στο χαρτί τόσο ικανοποιητικά όλα εκείνα τα γεγονότα που συνέβησαν στην Νεφέλη καθώς και τα απανωτά και ανάμεικτα συναισθήματα που ένοιωθε το κορίτσι απο την παιδική του ηλικία μέχρι που μεγάλωσε.  

«…ενώ από το σκυμμένο κεφάλι τα δάκρυα έσταζαν κάτω στη γη, στο προαύλιο του σχολείου…Δάκρυα που γύρευαν να εισδύσουν στο σκληρό τσιμέντο και να το διαλύσουν μεμιάς. Κι έπειτα να περάσουν στο χώμα, να το μουσκέψουν, να το ποτίσουν, ώσπου να φυτρώσει ένα δέντρο τόσο μεγάλο, που θα μπορούσε να σκεπάσει όλο τον κόσμο. Και τον ουρανό με τ’ αστέρια του. Κι από τα κλαδιά του δε θα έβγαιναν άνθη και φύλλα παρά μόνο παιδικοί αναστεναγμοί. Αναστεναγμοί και θλίψη. Θλίψη και πόνος. Όλος ο πόνος που έκρυβε μέσα τη αυτή η τοση δά ψυχούλα» (σελ. 116).

Ως μητέρα πόνεσα και έκλαψα με τις δύσκολες στιγμές που βιώσε η ηρωίδα στα παιδικά της χρόνια, μέσα στο σπίτι της, στο ασφαλέστερο καταφύγιο κάθε παιδιού. Είναι σοκαριστικό μια αθώα ψυχή να παλεύει απεγνωσμένα να κερδίσει μια αγκαλιά, ένα χάδι απο την μητέρα της.  Η γλυκιά Νεφέλη γνωρίζει τον πόνο, τη ματαίωση των ονείρων της, την συναισθηματική απόρριψη από νωρίς. 

 

«Τα κοχύλια άστραψαν για μια στιγμή στο φως, σαν τα άστρα του νυχτερινού ουρανού, πριν πέσουν. Ενός ουρανού που το άστρο της Νεφέλης έλειπε από πάνω του» (σελ. 152).

Η δυναμη όμως που κρύβει μέσα της θα οδηγήσουν τα βήματά της να ζήσει όσα δεν γεύτηκε απο εκεί που δεν το περιμένει.Θα ζήσει την αγάπη, το χάδι, την στοργή, την αποδοχή, τον έρωτα ακόμα και την οικογενειακή θαλπωρή. Με τα πινέλα της η Νεφέλη θα καταφέρει να δώσει χρώμα στην ζωή της. Όσο δεν ταξίδεψε ποτέ μικρή θα ταξιδέψει όταν μεγαλώσει στην Ρόδο, στην Φλωρεντία, στο Βερολίνο, στην Κωνσταντινούπολη και στην Κάσο. 

 

«Η φλόγα του κεριού έχει απίστευτη δύναμη. Καίει εξαφανίζοντας το ίδιο το σώμα που την κρατά ζωντανή. Μα μόλις τα καταφέρει, δεν έχει χρόνο να θριαμβολογήσει. Τελειώνει κι εκείνη. Σβήνει. Κι έτσι το ταπεινό κεράκι αποκτά την ίδια απαράμιλλη δύναμη με τη φωτιά» (σελ. 339).

 Περιγραφή

«Το παιδί μου… Βοήθεια. Έχασα το παιδί μου…»
Η τραγική μάνα νιώθει τον κόσμο να χάνεται.
Ποιο μυαλό και ποια καρδιά μπορούν να αντέξουν τόση πίεση, τόση τραγικότητα μέσα σε μια στιγμή; Ψάχνει στα μάτια των ανθρώπων γύρω της τη λύτρωση για τον χαμό της κόρης της. Ψάχνει την ίδια της τη σάρκα, το αίμα της. Μάταια όμως…
Το παιδί χάθηκε. Της το άρπαξε ένα ζευγάρι μέσα από τα χέρια της, ένα καλοκαίρι στο Νυδρί της Λευκάδας, για να καλύψουν το κενό που είχαν στη ζωή τους.

Μαζί τους η Νεφέλη γνώρισε την αγάπη, το χάδι, το χαμόγελο, ώσπου ήρθε στον κόσμο ο αδελφός της. Από τότε, όλα άλλαξαν…

Τα πινέλα και οι καμβάδες τη βοηθούσαν να δραπετεύει από την ασπρόμαυρη ζωή της, μέσα από ένα έγχρωμο παράθυρο. Η γυναίκα και ο άνδρας που γνώρισε σαν γονείς την πλήγωσαν, την πόνεσαν, μέχρι να ανοίξει το παράθυρο… αλλά και τα φτερά της.

Αντιγόνη, Μελιτίνη, Αρετή.
Μπήκαν στη ζωή της για να της δείξουν την αγάπη, την ανθρωπιά.
Έρωτας, Αρρώστια, Λύτρωση.
Πόση δύναμη μπορούν να ασκήσουν πάνω της;