ΤΟ ΘΡΟΙΣΜΑ ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΣ

Η Μαρίνα κοίταξε το νερό που έτρεχε στη γούρνα και μετά τη λεύκα που θρόιζε απαλά πάνω από το κεφάλι της. Είχε συνδέσει αυτό το θρόισμα με την παρουσία της μητέρας της. Και τώρα, νόμιζε ότι άκουγε τη φωνή της να ψιθυρίζει κάτι. Αφουγκράστηκε καλύτερα για να ξεχωρίσει τα λόγια. Θα σ᾽ αγαπάω πάντα... Θα σε προσέχω από ψηλά... Μα πώς δεν το είχε σκεφτεί αυτό; Η μαμά της την παρακολουθούσε και την πρόσεχε από ψηλά!

Kαρπός ενός μεγάλου έρωτα, η Μαρίνα ζει τα πρώτα παιδικά της χρόνια μέσα στη θαλπωρή που της εξασφαλίζουν η αγάπη και η στοργή των γονιών της. Πολύ μικρή όμως χάνει τη μητέρα της και βιώνει τη μοχθηρία της μητριάς της, η οποία, μετά το θάνατο και του πατέρα, κυριεύεται από μια ανεξέλεγκτη μανία εκδίκησης απέναντί της. Το αποκορύφωμα είναι μια πλεκτάνη που στέλνει την ανύποπτη Μαρίνα στη φυλακή με βαρύτατες κατηγορίες.

Στην άλλη άκρη της πόλης, ο Παναγιώτης γνωρίζει από μικρός την ορφάνια και τη μιζέρια. Το αγόρι μεγαλώνει στους δρόμους, στα ορφανοτροφεία και τα αναμορφωτήρια.

Και όμως, η μοίρα έχει αναθέσει στον Παναγιώτη ένα ρόλο καταλυτικό. Εντελώς αναπάντεχα, οι δρόμοι τους διασταυρώνονται μόνο για μια στιγμή. Θα σταθεί όμως αυτό αρκετό για να βρει εκείνος τη λύτρωση και η Μαρίνα την ευτυχία;

Ταξίδεψα με έντονα συναισθήματα σε αυτό το βιβλίο. Πολλά συναισθήματα,πλούσιο σε καταστάσεις, πάθη και ραδιουργίες με κρυμμένα σημάδια όλο νόημα πίσω απο τις λέξεις. Αγάπη και Μίσος. Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις πιο απο τα δυό θα υπερισχύσει. Με καθήλωσε μέχρι την τελευταία του σελίδα. 

Βιβλίο ύμνος για την αγάπη της μάνας που μπορεί απ'όπου και να βρίσκεται να μας φροντίζει και να μας προσέχει. Η μάνα που στέκεται ακοίμητος φρουρός. Η Λεύκα στον κήπο της Μαρίνας αφουγκράζεται τον πόνο της. Εκεί σε ένα απλό παγκάκι η Μαρίνα άκουγε τα λόγια της μαμάς της και τον ψίθυρο απο το θρόισμα της λεύκας που τόσο αγαπούσε η μαμά της!!! 

ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΑ ΠΟΤΕ

Δύο βιβλία δημιουργούν την παράλληλη λογοτεχνία και έρχονται για να προσφέρουν στον αναγνώστη το απόλυτο μυστήριο κεντημένο με πάθος και έρωτα.

ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ 

 
Όλα ξεκινούν σε μία έπαυλη με ένα ιδιαίτερο παιχνίδι.Εκείνη δεν περίμενε ποτέ πως ένας άγνωστος θα στοίχειωνε από εδώ και πέρα τη ζωή της.Ο στόχος του αντιμέτωπος με την απόγνωσή της.Οι ζωές τους προχωρούν παράλληλα κι εκείνη κάνει τα πάντα για να τις ενώσει.Θα το καταφέρει; Γιατί όλοι ξέρουμε πως τα παράλληλα δε συναντιούνται ποτέ παρά μόνο όταν τα βλέπεις από μακριά, από μια άλλη οπτική γωνία.
Είναι τα φτερά της φαντασίας που το κάνουν αυτό; Είναι ο πόθος για τη συνάντηση;Κανείς δεν ξέρει. Ίσως πάλι αυτό να μπορεί να το απαντήσει μία γυναίκα που αποφασίζει να χαρίσει λίγο από το άρωμα γαρδένιας που φοράει σε ένα γυμνό και ξεραμένο ευκάλυπτο.

ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΑ ΠΟΤΕ  

Όλα ξεκινούν σε μία έπαυλη με μία τελετουργία. Εκείνος δεν περίμενε ποτέ πως ένα απλό πιόνι θα στοίχειωνε από εδώ και πέρα τη ζωή του.Η επιθυμία της αντιμέτωπη με τα σκοτάδια του.Οι ζωές τους προχωρούν παράλληλα κι εκείνος κάνει τα πάντα για να μην ενωθούν ποτέ.
Άλλωστε, ποιος θα μπορούσε να γκρεμίσει τα τείχη που ύψωσαν οι τόσες ενοχές του παρελθόντος του; Κανείς. Εκτός από τη δική του ανάγκη για λύτρωση. Τι περίεργο που κι αυτή ακόμη συμβάδιζε παράλληλα με τη δική της ανάγκη να τον τραβήξει στο φως… Εκείνη, μία γυναίκα παραδομένη στο φυλακισμένο πόθο της.

 Ταξίδεψα σε μια παράλληλη λογοτεχνία. Δύο οι συγγραφείς, δύο τα στυλ γραφής, δύο τα βιβλία, δύο οι κεντρικοί ήρωες, αλλά μία η ιστορία. Μία  ιστορία γραμμένη από διαφορετική σκοπιά.Σκιαγραφημένη με τα μάτια του ήρωα ή της ηρωίδας αντίστοιχα. Με λέξεις κλειδιά στο ένα βιβλίο που παραπέμπουν σε λέξεις κλειδιά στο άλλο βιβλίο.  Γεγονότα που ξεκινούν στο ένα, έρχονται και ολοκληρώνονται στο άλλο. Γεγονότα που έχουν ολοκληρωθεί στο ένα, ζητούν το γιατί στο άλλο. Συμπεριφορές των ηρώων στο ένα, αναλύονται και αιτιολογούνται στο άλλο. Όποιο κι αν αρχίσεις. Κι αυτό είναι η μαγεία τους..  

Οι εικόνες μαγικές απλωμένες μπροστά μου ξεδίπλωναν τους χαρακτήρες δείχνοντας μου τα τρωτά τους σημεία, τα πάθη τους, την ευαίσθησια τους, τις ρομαντικές πτυχές τους και τα μυστικά τους που είναι κρυμμένα στα βάθη της ψυχής τους.

 Απο την πρώτη σελίδα του κάθε βιβλίου τα πρόσωπα στήνονται σ΄έναν χορό αισθησιακό, γεμάτο μυστήριο, έρωτα, απόγνωση, ευαισθησία, πόνο, μίσος και αγωνία ώσπου να έρθει η κάθαρση.    

Οι συγγραφείς δικαιολογούν καταστάσεις και συμπεριφορές, αιτιολογούν επιλογές και αποφάσεις. Παλέυουν τα πρέπει με τα θέλω των ηρώων και τα πώς με τα γιατί.Εγώ κράτησα ένα απόσπασμα απο το βιβλίο που σας το γράφω παρακάτω.

"Ο Έρωτας δε θέλει προσπάθεια, δε θέλει εξαναγκασμούς. Ο έρωτας γεννιέται μόνος του απο το τίποτα. Απο δυό μάτια που φεγγοβολάνε, απο δυό χείλη που τρέμουν, απο τη μελωδία που συνθέτουν οι ψυχές. Αυθόρμητα, αιφνίδια. Ο έρωτας δεν υπολογίζει πρέπει και θέλω. Δεν πιστεύει σε υποχρεώσεις και ανταμοιβές. Δε φοβάται τα δάκρυα και τον πόνο. "

ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΟΜΙΧΛΗΣ-ΙΑΣΜΗ

Χίος, 1822. Σε χρόνους παλιούς και δύσκολους, η οικογένεια του Ισίδωρου σκορπά και χάνεται μετά την ολοκληρωτική καταστροφή του νησιού από τους Τούρκους. Στη Σύρο, όπου έχουν καταφύγει αυτός και οι αδερφές του, χάρη στις φροντίδες μιας καθολικής καλόγριας κι ενός Ψαριανού μπουρλοτιέρη καταφέρνουν να επιβιώσουν και να γυρίσουν πίσω στον τόπο τους, σ’ ό,τι έχει απομείνει όρθιο, για να ξεκινήσουν και πάλι από την αρχή.

Χρόνια μετά, στο ίδιο κυκλαδίτικο νησί, ο Νικόλας, ο ανιψιός του Ισίδωρου, θα γνωρίσει την αγάπη στο πρόσωπο της Ιάσμης, μιας κοπέλας που η αύρα του μυστηρίου την αγκαλιάζει ολόκληρη. Οι δυο νέοι θα ζήσουν τον απόλυτο έρωτα, ενάντια στη μοίρα που παραφυλά σκληρή κι αμείλικτη.

Ένα μυθιστόρημα που ταξιδεύει τον αναγνώστη στο πρώτο μισό ενός ταραγμένου 19ου αιώνα, στα χρόνια της ομίχλης, στους θαλασσινούς δρόμους του Αιγαίου και των Κυκλάδων, από τα σοκάκια του Πυργιού, το λιμάνι και το κάστρο της Χώρας, ως την κοσμοπολίτισσα Ερμούπολη και τη μυστηριακή Σμύρνη με τα χρώματα κι αρώματα της Ανατολής.

Ένα πολυπρόσωπο έργο που αφηγείται την ιστορία του νεότερου ελληνισμού από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους έως τις αρχές του 20ου αιώνα και διαδραματίζεται κυρίως στη Χίο είναι το μυθιστόρημα του αρχιτέκτονα Νίκου Γούλια που τιτλοφορείται «Στα Χρόνια Της Ομίχλης- Ιάσμη» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Η Ιάσμη από τη Σύρο και ο Νικόλας από τη Χίο κι ο έρωτάς τους που γίνεται η αφορμή για μια έρευνα από τον συγγραφέα που με συνέπεια καταγράφει ιστορικούς σταθμούς του νεότερου ελληνικού κράτους όπως είναι η καταστροφή του 1822, οι πρόσφυγες που έφτασαν στη Σύρο από τα Ψαρά και τη Χίο, τον παγετό του 1850 που είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή της παραγωγής του νησιού, το σεισμό του 1881. Ως αρχιτέκτονας ο Γούλιας δεν θα μπορούσε παρά να σταθεί στην αρχιτεκτονική των νησιών, στην εσωτερική αρχιτεκτονική των σπιτιών και να φωτίσει όλα όσα καθόριζαν την καθημερινή πρακτική των ανθρώπων και προσδιόριζαν τις κοινωνίες τους και τον τρόπο που συμβίωναν με τους Τούρκους.

Τα ήθη και τα έθιμα της εποχής, ένα ναυτικό λεξιλόγιο, χιώτικη ντοπιολαλιά είναι τρία χαρακτηριστικά που δίνουν στο βιβλίο ένα ιδιαίτερο ηχόχρωμα. Το βιβλίο ξεκινά με τη σφαγή της Χίου. Μια οικογένεια θα βρει καταφύγιο στη Σύρο και θα επιβιώσει. Ένας έρωτας που θα αναπτυχθεί ανάμεσα σε δυο παιδιά την Ιάσμη και τον Νικόλα, ανιψιό του Ισίδωρου, του ανθρώπου που κατέφυγε στη Σύρο με την οικογένειά του. Η ιστορική πραγματικότητα προδιαγράφει το πεπρωμένο και ο Νικόλας με την Ιάσμη θα βρεθούν αντιμέτωποι με το σκληρό του πρόσωπο. Αυτό όμως είναι μόνο ένα λιτό περίγραμμα της ιστορίας του Νίκου Γούλια. Ο αναγνώστης που θα διαβάσει αυτό το βιβλίο θα βρεθεί μέσα σε έναν κόσμο μιας άλλης εποχής. Ο αγώνας για την επιβίωση, η ανάπτυξη του εμπορίου, τα εσπεριδοειδή στη Χίο, η μαστίχα που χαρίζει στο νησί το επίθετο «μυροβόλος», η ελπίδα που ενισχύει τη συμμετοχή στον αγώνα της ζωής , ο πόνος, η απώλεια, το πεπρωμένο όλα μαζί αναμεμιγμένα μέσα στις 520 σελίδες του βιβλίου γίνονται το όχημα που θα μεταφέρει τον αναγνώστη προς την αναζήτηση μιας ιστορικής εποχής.

Και βεβαίως μέσα σε όλα αυτά πρωταγωνιστής όπως πάντα ο έρωτας και μια ρομαντική ιστορία που με γλαφυρό τρόπο παρουσιάζει ο συγγραφέας σκηνοθετώντας σκηνές από την ελληνική νησιωτική πραγματικότητα της εποχής σε ένα χορταστικό μυθιστόρημα που περνά δεξιοτεχνικά από τη Χίο στη Σύρο και την ανατολή και από την καταστροφή στην επιβίωση τον ρομαντισμό, την αναγέννηση, τον έρωτα. Το πάθος, εναλλάσσεται με τον πόνο, η απώλεια με τη μνήμη και η ιστορία με την ποιητική σε ένα δραματικό κείμενο πολυσύνθετης αφηγηματικής πλοκής και οι εικόνες εντυπώνονται στον αναγνώστη μέσα από περιγραφές που στοχεύουν στη συμμετοχή όλων των αισθήσεων. Με φροντίδα και λιτότητα στη γλωσσική του εκφορά ο Γούλιας δημιουργεί ένα συγκινησιακό φορτίο στον αναγνώστη του και παράλληλα τον τροφοδοτεί με βιωμένες μνήμες μέσα σε ένα μυθοπλαστικό σύμπαν με αμείωτο αναγνωστικό ενδιαφέρον.