Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016

ΑΝ ΤΟΝ ΑΝΕΜΟ ΡΩΤΗΣΕΙΣ







Ο σκληρός πρώην μισθοφόρος Άλεξ Γκρέι ήταν κάποτε ο νεαρός Ρωμανός Κατράς, που κατηγορήθηκε άδικα για ένα στυγερό έγκλημα κι αναγκάστηκε να γίνει φυγάς. Τώρα, δεκαοχτώ χρόνια μετά, επιστρέφει με άλλη ταυτότητα ζητώντας δικαιοσύνη, έτοιμος να εκμεταλλευτεί και να εξαπατήσει τη μόνη γυναίκα που θα ερωτευόταν. Η Σάνια Παρίση ήταν κοριτσάκι όταν ο Κατράς, ο γιος του πατριού της, γκρέμισε τον κόσμο της. Το σοκ της προκάλεσε αμνησία. Προστατευμένη από την αγάπη και τη φροντίδα των στενών συγγενών της, πίστευε όλα όσα της είχαν πει για το παρελθόν, μέχρι που οι πραγματικές αναμνήσεις της αρχίζουν να της αποκαλύπτουν μια άλλη εκδοχή. Οι δυο τους βρίσκονται αναπόφευκτα αντιμέτωποι με τα ψέματα του παρελθόντος, τις αλήθειες του παρόντος και τα παντοτινά τους συναισθήματα.

Η αγάπη μετριέται με ότι απαρνιέται κανείς για χάρη της ακόμη και αν αυτό που απαρνιέται είναι η ίδια η αγάπη...Ότι έκανε δηλαδή ο Ρωμανός Κατράς ή αλλιώς Άλεξ Γκρέι για τη χάρη της Σάνιας Παρίση παρασύροντας με σε ένα συναρπαστικό ταξίδι!!! Έντονα ατμοσφαιρικό με μυστήριο, συναίσθημα και περιγραφές που σε ταξιδέυουν ακόμη και σε άλλες εποχές χωρίς καθόλου να κουράζουν. Είναι πάρα πολλά αυτά που διάβασα. Είναι ένα βιβλίο που αναλύει τον ψυχικό κόσμο των ανθρώπων. Μας υποδεικνύει πόση δύναμη έχει ο άνθρωπος μέσα του και μέχρι τι είναι ικανός να κάνει για να βρεί το δίκιο του αλλά και για να επιζήσει. Μας γνωρίζει τον φόβο, το πείσμα, την πίστη, την αμφιβολία, την αποδοχή και την αγάπη. Την αληθινή αγάπη. Μας υπενθυμίζει ότι ο σεβασμός αποτελεί το θεμέλιο λίθο για κάθε ειλικρινή σχέση. Και μας δίχνει μέσα απο τις σελίδες του ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που να έχει μόνο μια μόνο όψη. Κανείς δεν είναι απόλυτα καλός ή απόλυτα κακός. Και ο φόβος μας κρατάει ζωντανούς και χάρη σ'αυτόν κάνουμε περισσότερα σωστά απο όσα λάθη. Τελικά όλα όσα σκεφτόμαστε πραγματικά και αληθινά γίνονται. Είναι αλήθεια ότι ο άνεμος μπορεί να σου πεί πολλά απο τα εσώψυχα σου. Φτάνει να τον ακούσεις!!!


Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2016

ΕΙΧΑ ΜΟΝΟ ΕΣΕΝΑ







Μάνη 1939. Ο μεγάλος έρωτας δύο νέων, του Πέτρου και της Ελπίδας, κατακρεουργείται από τη σκληρότητα των προκαταλήψεων και των αυστηρών ηθών της μικρής επαρχιακής κοινωνίας... Μια αδίστακτη σύζυγος, για να μη χάσει τα κεκτημένα, θα καταδικάσει την αντίζηλό της σε βέβαιο θάνατο. Μια μάνα θα χάσει το παιδί της και θα βυθιστεί στην οδύνη και την απόγνωση. Θα μπορέσουν οι ταλαιπωρημένοι από τις ατέλειωτες περιπέτειες ήρωες να επιβιώσουν μέσα στη φρίκη του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου; Θα υπάρξουν γι' αυτούς μέρες γαλήνης και ανακούφισης; 


Όποιος είπε πως η ζωή γράφει τα καλύτερα σενάρια, είχε δίκιο! Διάβασα αυτή τη συγκλονιστική, αληθινή ιστορία κυριολεκτικά χωρίς ανάσα, αλλά και με μιαν ανάσα! Μέσα από τον μοναδικό, αληθινό και αμείωτο στα χρόνια έρωτα του Πέτρου και της Ελπίδας και την μετέπειτα δραματική τους πορεία, γνώρισα την Μάνη, τα ήθη και τα έθιμα, τους ανθρώπους της, που τους έμαθαν να δίνουν περισσότερη αξία στην λεγόμενη "τιμή" τους και στο περίφημο "καθαρό κούτελο" παρά στον άνθρωπο, είτε αυτός λέγεται γείτονας, είτε παιδί τους που βγήκε από τα σπλάχνα τους. Έμαθα για πολλα άσχημα γεγονότα, ιστορίες και στιγμές απόλυτης απανθρωπιάς, πόνου και πείνας, βασανιστηρίων και γενοκτονίας από τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο. Έζησα, στην κυριολεξία, με τις όμορφες και ζωντανές περιγραφές των ηρώων, νοοτροπίες και συμπεριφορές ανθρώπων. Βίωσα το δράμα του πολέμου, την αξία της πραγματικής φιλίας, την απίστευτη δύναμη της αγάπης, την καλοσύνη των ανθρώπων, την θέληση για ζωή, την αφόρητη και αδικαιολόγητη αδικία από ψυχές μισές και μίζερες, αλλά και την πολυπόθητη θεία Δίκη και την λυτρωτική απόδοση της δικαιοσύνης στο τέλος, που έκανε την ανάσα μου να βγει επιτέλους φυσιολογική! Ένα βιβλίο, αρκετά σκληρό πολλές φορές, αλλά πολύ καλογραμμένο, με όμορφη πλοκή και ανατροπές. Με αρκετά ιστορικά στοιχεία και ξεκούραστες περιγραφές. Αξίζει να το διαβάσετε, θα το λατρέψετε! Ήταν ένα συγκλονιστικό ταξίδι !!!

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2016

Μια ζωή, ένα φιλί.







Ποιος μπορεί να καταδικάσει τον έρωτα; Ποιος μπορεί να καταδικάσει την ευτυχία; Μα ο έρωτας δεν είναι η ευτυχία; Λοιπόν, κι εγώ, που τα βρήκα όλα αυτά τώρα, γιατί θα πρέπει να υποχωρήσω;
Όλοι γύρω μου λένε: «Θάλεια, κάνε πίσω. Έχεις στα χέρια σου ό,τι θέλησες ποτέ: μια πολιτική καριέρα, έναν πλούσιο άντρα, δυο παιδιά και όλα τα υλικά αγαθά του κόσμου! Γύρνα πίσω στη ζωή σου». Στη ζωή μου… μα ποια ζωή;
Όλα τα χρόνια που πέρασα δίπλα στον άντρα μου, τον πλούσιο μεγαλοβιομήχανο Αλέξη Καραδήμα, ένιωσα τον πόνο, γνώρισα τη βαναυσότητα, γεύτηκα κάθε μορφή βίας από αυτόν. Ήταν μια ζωή προκαθορισμένη, χωρίς έρωτα, δίχως ευτυχία κι αγάπη.
Όταν όμως συνάντησα τον Ερμή, εκείνον τον υπέροχο ζωγράφο, για πρώτη φορά ένιωσα όλη μου την ύπαρξη να συγκλονίζεται. Δε χρειάζεται τίποτε περισσότερο από μια σπίθα φωτιάς για να καεί ένα σπίτι, όπως και μόνο μια ματιά για να καούν δυο καρδιές.
Εκείνη τη μέρα όλα άλλαξαν στη ζωή μου… για πάντα!
Η αληθινή ιστορία μιας γυναίκας στη ζωή της οποίας ο έρωτας και η αγάπη συγκρούστηκαν παθιασμένα με τη σκληρότητα και τη βία.

 …και δυο λόγια από τον συγγραφέα

Αγαπημένες μου φίλες και φίλοι, σας καλωσορίζω στο καινούργιο μου βιβλίο.
Αφορμή για τη συγγραφή του αποτέλεσε μια πληροφορία που πήρα τυχαία από φιλικό μου ζευγάρι. Αφορούσε τον ανηλεή ξυλοδαρμό γνωστής κυρίας των βορείων προαστίων από τον επώνυμο κι εύπορο σύζυγό της, γεγονός που είχε περάσει και στις εφημερίδες πριν από χρόνια. Ομολογώ ότι άκουσα πράγματα απίστευτα κι έτσι αποφάσισα να ψάξω το θέμα. Ξεκίνησα από το διαδίκτυο και μετά, επί δύο και πλέον μήνες, ερεύνησα ενδελεχώς τον Τύπο της εποχής. Καθώς περνούσαν οι μέρες, παραδόξως επιβεβαίωνα τις πληροφορίες μου. Μάλιστα, διαπίστωνα ότι πολλά είχαν –άραγε, εντελώς τυχαία;− «κοπεί» από τα ρεπορτάζ!
Συγκλονισμένος, σε κάποια επόμενη συνάντησή μας δήλωσα στους φίλους μου ότι αποφάσισα να γράψω κάτι, σεβόμενος, φυσικά, τα πραγματικά γεγονότα και τους πρωταγωνιστές τους. Έτσι, προέκυψε αυτό το μυθιστόρημα, που είναι βασισμένο σε πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις.
Θέμα του βιβλίου δεν είναι ο συγκεκριμένος ειδεχθής δράστης ή το άτυχο θύμα του, αλλά γενικότερα το φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας∙ ιδιαίτερα η βία προς τη γυναίκα. Ρώτησα και ψυχολόγους, για να ενημερωθώ καλύτερα. Τι έμαθα; Η ενδοοικογενειακή βία είναι υπαρκτή, και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό. Απλώς δεν τη βλέπουμε ή, πολλές φορές, επιλέγουμε να μην τη βλέπουμε, και να μη μιλάμε γι’ αυτήν.
Φίλες και φίλοι, τούτο το βιβλίο είναι η στάση μου απέναντι σ’ αυτό το εκφυλιστικό φαινόμενο που τρώει τα σπλάχνα της ελληνικής οικογένειας. Είναι η κριτική μου, είναι η προσωπική καταγγελία μου, είναι το προσωπικό μου ΟΧΙ, είναι το δικό μου ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ! Διάλεξα αυτό τον τρόπο για να διαμαρτυρηθώ, να φωνάξω και να συμπαρασταθώ σε κάθε πονεμένη γυναίκα που σήμερα −τώρα!− υφίσταται αυτή την άδικη και από κάθε άποψη αδικαιολόγητη βία.
Σχεδόν έναν χρόνο χρειάστηκα για να ολοκληρώσω αυτό το μυθιστόρημα – το έκανα με πόνο ψυχής. Όλη αυτή την περίοδο άκουσα και διάβασα δεκάδες ιστορίες απίστευτης βίας που υπέστησαν γυναίκες από τους συζύγους τους και κατάλαβα ότι η ενδοοικογενειακή βία είναι ένα φαινόμενο που διαπερνάει κάθε κοινωνική ή οικονομική τάξη, είναι πάνω από την πολιτική, τη μόρφωση, τη θρησκεία ή το χρήμα.
Εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς αν υπάρχει διέξοδος. Κατά τη γνώμη μου, μόνο η αγάπη, ο έρωτας και ο σεβασμός προς τον/τη σύντροφό μας. Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτά τα τρία στοιχεία δίνουν το στίγμα των διαπροσωπικών σχέσεων και αλλάζουν συθέμελα όχι μόνο ανθρώπους αλλά και κοινωνίες ολόκληρες, αρκεί οι άνθρωποι να είναι ειλικρινείς απέναντι στους εαυτούς τους και στους άλλους.

 «Πολλές φορές λέμε περισσότερα όταν δεν μιλάμε. Ένα βλέμμα, η στάση του σώματος, ένα πετάρισμα των ματιών λένε περισσότερα απ΄ όσα μπορεί να πει το στόμα. “Το σιγάν κρείττον εστί του λαλείν”, λέγανε οι αρχαίοι για ορισμένες περιπτώσεις».

Απλά δεν έχω λόγια για να περιγράψω αυτό το βιβλίο!!! Είναι ένα ζήτημα πολύ σημαντικό!! Η βία στην γυναίκα.....ένα ζήτημα που ο συγγραφέας το άγγιξε με την γραφή του!!!

ΤΟ ΜΠΛΕ ΖΑΦΕΙΡΙ

  Τι είναι η αγάπη; Δεν υπάρχει τίποτε στον κόσμο, ούτε ο άνθρωπος ούτε ο διάβολος ούτε πράγμα, που να το θεωρώ τόσο ύποπτο σαν τον έρωτα, π...