Παρασκευή 24 Αυγούστου 2018

ΤΟ ΠΕΤΡΑΔΙ ΤΗΣ ΙΩΝΙΑΣ

 

Ένα ιστορικό μυθιστόρημα με συναίσθημα και δράση. Τα γεγονότα που καθόρισαν την πορεία του τόπου μας σημαδεύουν τη ζωή των ηρώων. Σμύρνη, λίγα χρόνια πριν από την Καταστροφή. Περπατάμε σε μαχαλάδες ελληνικούς και νιώθουμε τις μυρωδιές και τα ακούσματα της πόλης. Διασχίζουμε την Αρμενία καλπάζοντας πάνω στ’ άλογο και ακολουθούμε καραβάνια για να φτάσουμε στο Ισπαχάν. Βυθιζόμαστε νωχελικά στη χλιδή της Αυλής του σάχη. Έπειτα, έρχεται η Καταστροφή κι όλα χάνονται, θολώνουν, βάφονται κόκκινα – στο χρώμα του αίματος και της φωτιάς, στο χρώμα του πάθους και του πόθου... 

Τα ιστορικά ντοκουμέντα τεκμηριώνουν, επαληθεύουν. Ξεριζωμός και προσφυγιά. Ο χρόνος όμως γιατρεύει. Στα χρόνια του Μεσοπολέμου οι ήρωες μας αρχίζουν  ξανά τη ζωή τους στο Παρίσι, ξεπερνώντας κάθε δυσκολία. Αργότερα, εκεί, το άστρο του Ωνάση και της Μαρίας Κάλλας μεσουρανεί, σ'ένα Παρίσι που κατακτά όλο τον κόσμο με τα γλέντια και τη μεγαλοπρέπεια του. 

Έτσι φτάνουμε ως σήμερα, με ανθρώπους που ξέρουν να πονούν, να χαίρονται, να μεγαλουργούν και να ερωτεύονται παράφορα σε κάθε σταθμό της ζωής τους. 
Σμύρνη-Αρμενία-Ισπαχάν-Παρίσι.
Διαλέξτε εσείς πού θα σταθείτε....

Το Πετράδι της Ιωνίας είναι ένα μυθιστόρημα που δεν θέλεις να αφήσεις απο τα χέρια σου. Ενα πολυ καθηλωτικο ιστορικο μυθιστορημα! Ταξιδεψα μαζι του στην Σμυρνη,στα βαθη της Ανατολης,στο Ισπαχαν,στην Αρμενια και τελος στο Παρισι!

Απόσπασμα απο το βιβλίο:
"Πάρε το ρουμπίνι, φόρα το!!Φόρα το, αγάπη μου, κρύψ'το στον κόρφο σου και αν χαθούμε πούλα το για να ζήσεις εσύ και τα παιδιά. Να σωθείτε....Είναι σκληρό κι ανεκτίμητο πετράδι!!!
Κόκκινο σαν το αίμα που τρέχει και χύνεται στους δρόμους της Σμύρνης. Λαμπερό σαν την φωτιά που καίει τα σπίτια, τις αποθήκες και το λιμάνι. Πολύτιμο σαν την αγάπη και τις θύμησες. Εγώ,Σοφίκα, στα στήθη είχα τη καρδιά, ήρθες και μου την πήρες".
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΤΟ ΜΠΛΕ ΖΑΦΕΙΡΙ

  Τι είναι η αγάπη; Δεν υπάρχει τίποτε στον κόσμο, ούτε ο άνθρωπος ούτε ο διάβολος ούτε πράγμα, που να το θεωρώ τόσο ύποπτο σαν τον έρωτα, π...