Είναι το δέυτερο βιβλίο της συγγραφέως που διαβάζω και η γραφή της με συνεπήρε πραγματικά. Εζησα με τον πόνο, τον φόβο και την απελπισία του Θεμιστοκλή, με τον τρόμο, την δυστυχία και την ταπείνωση της Ελένης αλλά και με τον έρωτα και το πάθος του Άλκη και της Θάλειας!!!
Προσφυγικά
Σαλονίκης· την ορφάνια του μικρού Θεμιστοκλή απαλύνουν ξένα, ευλογημένα
χέρια, όμως αγκάθι απομένει μέσα του η άγνωστη καταγωγή του. Εμφύλιος,
Σκρα· τα μελλούμενα απ’ τα χείλη μιας γυναίκας τον οδηγούν στην Τήνο,
στον μεγάλο έρωτα και στον μεγάλο πόνο.
Ο
Θεμιστοκλής, με τον νεογέννητο γιο του, Άλκη, ψάχνει τρόπο και τόπο να
στεγάσει τη δυστυχία τους. Θα τους υποδεχτεί η ταραγμένη Αθήνα του ’50
κι αργότερα μια παράξενη επαρχιακή κωμόπολη, η Επίκληρος. Από το σπίτι
της φιλόξενης Μικρασιάτισσας Λένας θα βρεθούν σ’ εκείνο της μελαγχολικής
Ελένης, και από την άδολη προσφορά θα οδηγηθούν στον τόπο όπου ένας
ιδιότυπος ρατσισμός θα τους πληγώσει, δημιουργώντας δυνατές φιλίες και
αβυσσαλέα μίση.
Καθώς
τα χρόνια κυλούν, ο Θεμιστοκλής και ο συγκλονιστικός Άλκης, η Ελένη, και η Θάλεια θα βρεθούν μπλεγμένοι στο γαϊτανάκι του πόνου, του
έρωτα και του μίσους, και θα βιώσουν τα όρια της προσφοράς και της
θυσίας.
Άνθρωποι
χτυπημένοι από τη μοίρα και τη ζωή αφήνουν τ’ αχνάρια τους σε μια
Ελλάδα που πληγώνεται και πληγώνει, αναζητώντας ταυτότητα και ευτυχία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου