ΤΟ ΜΑΤΙ ΤΟΥ ΒΟΡΙΑ

Ονομάζομαι Δάμος Χαρμίνης και θα σας διηγηθώ τη ζωή μου ξεκινώντας δωδεκάχρονο παιδί από τη Θεσσαλονίκη του 1970, όπου ένα γεγονός πάγωσε μέσα μου κάθε συναίσθημα και με μετέβαλε αργότερα σε «μάτι του βοριά», που σάρωσε ζωές και κρεβάτια πολλών γυναικών.
Πέρα από αυτό, θα αναφερθώ σε πολιτικά σκάνδαλα, στη σκοτεινή πλευρά της νύχτας και των ναρκωτικών, στον πόλεμο των νυχτερινών κέντρων, όπως τον έζησα, στη μάστιγα του αιώνα, το aids, στις άγριες νύχτες μου τη δεκαετία 1980-1990 στη Μύκονο, τότε που το νησί ήταν ο απόλυτος παράδεισος και υπήρχαν μόνο χρυσαφένια άμμος, θάλασσα, ουρανός και γυμνοί άνθρωποι.
Η γλώσσα που χρησιμοποιώ είναι πολύ σκληρή και στις σκηνές που περιγράφω, κυρίως πάνω στο κρεβάτι μου, υπάρχει ωμός ρεαλισμός, έτσι ακριβώς όπως τα έκανα, χωρίς κανένα απαγορευτικό και χωρίς τον λυρισμό που ίσως απαιτεί ένα λογοτεχνικό βιβλίο. Δεν είμαι συγγραφέας. Είμαι ένας άντρας που βίωσα με πάθος τα λάθη μου.
Αν το μετάνιωσα; Αν καταστράφηκα; Αν δικαιώθηκα; Θα το μάθετε στο τέλος. Ένα είναι σίγουρο. Για να διαβάσεις τη ζωή μου, πρέπει να μπορείς και να την αντέξεις…

Ταξίδεψα σε έναν άλλο κόσμο απο τα μάτια ενός άντρα. Ο Δάμος ήταν ένας άντρας σαν τον βοριά. Σαν τον βοριά που τα παίρνει όλα και τα σηκώνει. Ο Δάμος έχασε την μάνα του πολύ μικρός και όταν μεγάλωσε πόνεσε πάρα πολλές γυναίκες. Το έκανε σκόπιμα και το ήθελε. Δεν σκεφτόταν ποτέ τις συνέπειες. Πλήγωσε πολλές γυναίκες στην ζωή του. Ήταν φτωχός και ξεκίνησε την άνοδο του με μια κληρονομιά και έγινε ένας καταξιωμένος επιχειρηματίας. Το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να περνάει καλά. Δεν ήθελε να αγαπήσει, ούτε να παντρευτεί και να κάνει οικογένεια. Πέρναγε καλά εκμεταλλευόμενος τις γυναίκες. Υπάρχουν πολλοί άντρες σαν τον Δάμο στην πραγματικότητα. Μέχρι που η μοίρα είχε άλλα σχέδια. Η μοίρα είναι γραμμένη και τα ανατρέπει όλα......

Το Μάτι του Βοριά είναι ένα βιβλίο που έχει συζητηθεί και το έχουν κριτικάρει πολλοί αναγνώστες. Έμένα μου άρεσε γιατι ήταν κάτι διαφορετικό.  Η συγγραφέας αφηγείται την ιστορία αυτή μέσα από ανδρική ματιά, με τη γλώσσα, τις εκφράσεις και τον κυνισμό ενός άντρα που έζησε τη χλιδή μιας άλλης εποχής. Θεωρώ ότι σε αυτό το βιβλίο έδωσε όσα δεν είχε δώσει σε άλλα βιβλία της. Η συγγραφέας γράφει με γλώσσα ωμή, ρεαλιστική και σύγχρονη. Η ιστορία του Δάμου αποτυπώνεται στο χαρτί μέσα από την προσωπική του αφήγηση και θεωρώ πως η κυρία Δημουλίδου έχει μπει για τα καλά στο πετσί του ανδρικού "ρόλου" που η ίδια έπλασε και αυτή είναι για μένα η μεγάλη επιτυχία του βιβλίου και το στοιχείο εκείνο που ενισχύει τη δυναμική του.