Αμύνταιο: Η Γη των παραμυθιών | Ταξίδια

Αμύνταιο: Η Γη των παραμυθιών | Ταξίδια: Στο Αμύνταιο θα μπορείτε να ζήσετε σε ένα αληθινό παραμύθι. Από την ώρα που θα πατήσετε το πόδι σας θα ακούσετε παραμύθια για νεράιδες...

Γρανάδα: Η πόλη των αντιθέσεων του Ισπανικού Νότου | Ταξίδια

Γρανάδα: Η πόλη των αντιθέσεων του Ισπανικού Νότου | Ταξίδια: Η Γρανάδα βρίσκεται στην περιφέρεια της Ανδαλουσίας στη Νότια Ισπανία. Είναι κοντά στην οροσειρά της Sierra Nevada και...

Πολωνία: 4+1 "άγνωστες" πόλεις που αξίζει να επισκεφτείτε | Ταξίδια

Πολωνία: 4+1 "άγνωστες" πόλεις που αξίζει να επισκεφτείτε | Ταξίδια: Έτσι λοιπόν και στην Πολωνία υπάρχουν 'άγνωστες' πόλεις που πιθανόν να μην έχετε ακούσει ποτέ και αξίζει να επισκεφτείτε.

Bournemouth: Το καλύτερο τουριστικό θέρετρο της Νότιας Αγγλίας | Εξωτερικό

Bournemouth: Το καλύτερο τουριστικό θέρετρο της Νότιας Αγγλίας | Εξωτερικό: Το Bournemouth είναι μια από τις πιο δημοφιλείς αγγλικές παραθαλάσσιες πόλεις, με ένα ακμάζον κέντρο και έντονη νυχτερινή ζωή.

Τα καλύτερα βιβλία για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου | Βιβλίο

Τα καλύτερα βιβλία για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου | Βιβλίο: Υπάρχουν πολλά βιβλία με επικές ιστορίες αγάπης από την κλασική λογοτεχνία μέχρι την σύγχρονη λογοτεχνία. Συγκεντρώσαμε μερικά...

Οι καλύτεροι προορισμοί με ιαματικά λουτρά στην Ευρώπη | Ταξίδια

Οι καλύτεροι προορισμοί με ιαματικά λουτρά στην Ευρώπη | Ταξίδια: Σε αυτό το άρθρο λοιπόν πάμε να ταξιδέψουμε και να χαλαρώσουμε στους καλύτερους προορισμούς με ιαματικά λουτρά στην Ευρώπη.

Αλμπέρ Καμύ: Τα 5 καλύτερα βιβλία του | Βιβλίο

Αλμπέρ Καμύ: Τα 5 καλύτερα βιβλία του | Βιβλίο: Ο Αλμπέρ Καμύ είναι ένας γάλλος συγγραφέας του οποίου το έργο είναι γνωστό σε όλο τον κόσμο. Τα βιβλία του έχουν πολυμεταφραστεί...

ΣΥΛΛΑΒΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

 Το ταξίδι στις Κυκλάδες και στο φως ξεκινά ένα καλοκαίρι, στα τέλη του εικοστού αιώνα. Ένας διάσημος νομπελίστας, ο Αλμπέρ Καμύ, επιστρέφει στην πρωτεύουσα του χρόνου, την εποχή μας, και στη Μεσόγειο που αγάπησε. Τον συνοδεύει η νεαρή δημοσιογράφος Αριάδνη Δάριβα, που βλέπει αυτό το ταξίδι σαν μια δεύτερη ευκαιρία προκειμένου ο Γαλλοαλγερινός συγγραφέας να ολοκληρώσει το μυθιστόρημά του Ο πρώτος άνθρωπος.

Κάτω από τον ανίκητο ήλιο, στο διονυσιακό περιβάλλον της καλοκαιρινής Μυκόνου, ο Καμύ θα προσπαθήσει να συμφιλιώσει τις αναμνήσεις της προηγούμενης ζωής του με ένα σήμερα που δεν τον αφορά. Παλινωδώντας ανάμεσα στον έρωτα και στον θάνατο, θέλει να πιαστεί από τη χαρά της ζωής μέσα σ’ έναν κόσμο όπου άνθρωποι, βιβλία και πάθη ζητούν ολοκλήρωση.

Ένα μυθιστόρημα για το ελληνικό καλοκαίρι, για την αιώνια εφηβεία και τη νιότη που δεν κατάφερε να αγγίξει ο χρόνος.

"Στη μέση του χειμώνα, ανακάλυψα τελικά ότι μέσα μου υπάρχει ένα αόρατο καλοκαίρι"

“Η αγάπη ερμηνεύει το παράλογο και νουθετεί την εξέγερση”

Ένα μυθιστόρημα του Δημήτρη Στεφανάκη που μπορεί και επαναφέρει τον συγγραφέα Αλμπέρ Καμύ σε χρόνο μελλοντικό και φανταστικό γιατί γνωρίζει πως αυτό το μυθιστόρημα θα το διάβαζε και ο ίδιος ο Καμύ. Για να οικοδομήσεις έναν κόσμο και σε αυτόν να εντάξεις τον Καμύ θέλει αισθητική, εμπειρία και δομημένο λόγο. Τα νερά μέσα στα οποία κυλάει αυτό το καλοκαίρι που τόσο αγάπησε ο Καμύ έχουν άρωμα ελληνικό και πνεύμα μεσογειακό, έτσι όπως ο ίδιος ο Αλμπέρ Καμύ επιθυμούσε, σεμνά και ταπεινά, μακριά από υπερβολές.

Ο Καμύ λοιπόν, ο οποίος το 1960 σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα μετά από την άρνησή του να μεταβεί με τρένο στον προορισμό του σαν η μοίρα του αυτό να είχε γράψει στο ημερολόγιο που ο ίδιος κρατούσε, έρχεται με την ευφάνταστη παρέμβαση του Στεφανάκη στην Μύκονο (αγαπημένο τόπο διακοπών του συγγραφέα) κάπου στις αρχές του 2000 για να επαναλάβει το ταξίδι που έκανε το 1955. Στην Μύκονο και στην Δήλο, τόπους φιλόξενους και γεμάτους συγκινήσεις, θα χαρίσουν στον Καμύ την δυνατότητα να συλλαβίσει το αιώνιο καλοκαίρι, αυτό που χαρίζει έμπνευση και θησαυρίζει με εικόνες μοναδικές ποιητές και ζωγράφους. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο και έχοντας κοντά του ανθρώπους που πλέον γνωρίζουν την εγνωσμένη αξία του θα προσπαθήσει να συμμαζέψει τις αναμνήσεις του και να επανατοποθετηθεί σε μία χρονική σφαίρα πολύ διαφορετική από την δική του που τον ξενίζει αλλά συνεχίζει να είναι το ίδιο δροσερή και ηλιόλουστη.

Ο Στεφανάκης, με την αγάπη του για τον Καμύ που είναι έκδηλη σε κάθε επεισόδιο αυτής της νέας ζωής που εμφυσά στον νομπελίστα συγγραφέα, αυτό που πετυχαίνει είναι να προσδώσει μία ποιητική αύρα στην ιστορία που πλάθει με πρωταγωνιστές ανθρώπους του νησιού. Ο Καμύ θα βρεθεί ανάμεσα σε ανθρώπους απλούς και καθημερινούς, θα περιδιαβεί τα σοκάκια και τα μονοπάτια για μία δεύτερη ανάγνωση ενός καλοκαιριού που δεν πρόλαβε να απολαύσει. Εκεί θα κληθεί από την δημοσιογράφο που τον έχει υποδεχτεί να αναπολήσει τα πεπραγμένα του, να φιλοσοφήσει για την ζωή, να μιλήσει για την διαφορά του με τον Σαρτρ και θα στριμωχτεί στην γωνία όταν εκείνη του υπενθυμίζει το τελευταίο και ανολοκλήρωτο μυθιστόρημα, τον Πρώτο άνθρωπο, το κείμενο του οποίου βρέθηκε πάνω του όταν σκοτώθηκε.

Πρόκειται για ένα σαφές παιχνίδι με τον χρόνο, μία αναδρομή σε ένα παρελθόν που θα ήθελε να είναι παρόν τόσο ο συγγραφέας όσο και εμείς αλλά και οι ήρωες του μυθιστορήματος. Πόσα πολλά θα είχε να δώσει ένας συγγραφέας του βεληνεκούς του Αλμπέρ Καμύ που τόσο άδικα έφυγε για το αιώνιο ταξίδι αφήνοντας πίσω ορφανά τα καλοκαίρια μας? Τελικά πόσο τραγικό και οξύμωρο ακούγεται το γεγονός πως ο Καμύ επιβεβαιώθηκε λέγοντας το παρακάτω: “Δύο πράγματα δεν μπορεί να αντικρύσει ο άνθρωπος κατάματα, τον ήλιο και τον θάνατο”. Μέσα σε όλη αυτή την δραματικότητα ο Στεφανάκης έρχεται με το ραβδί του σύγχρονου μάγου που ξέρει να πλάθει παραμύθια σε ενήλικη μορφή να μας πάρει από το χέρι και να μας οδηγήσει στον κόσμο του Καμύ, του στοχαστή, του ψυχολόγου, του θεατράνθρωπου, του δημοσιογράφου, του ανθρώπου που άφησε το στίγμα του σε μία ολόκληρη γενιά δημιουργών, έναν κόσμο γεμάτο συγκινήσεις, συναίσθημα, αλήθεια και πάθος για την ζωή, έτσι όπως ο ίδιος την έζησε μακριά από φώτα και δημοσιότητα υπηρετώντας την τέχνη του.

Γάνδη: Μια βόλτα πίσω στο Μεσαίωνα | Ταξίδια

Γάνδη: Μια βόλτα πίσω στο Μεσαίωνα | Ταξίδια: Η Γάνδη είναι το καλύτερο αρχιτεκτονικό αξιοθέατο του Βελγίου. Δεν είναι τόσο τουριστική και δημοφιλής όπως η πόλη Μπριζ.

Τα ομορφότερα χιονισμένα τοπία του κόσμου | Ταξίδια

Τα ομορφότερα χιονισμένα τοπία του κόσμου | Ταξίδια: Σε αυτό το άρθρο θα ταξιδέψουμε σε μερικά από τα ομορφότερα χιονισμένα τοπία του κόσμου. Υπάρχουν αμέτρητα όμορφα χιονισμένα τοπία...

Τα καλύτερα χιονοδρομικά κέντρα της Ελλάδας | Ελλάδα

Τα καλύτερα χιονοδρομικά κέντρα της Ελλάδας | Ελλάδα: Σε αυτό το άρθρο θα ταξιδέψουμε στα καλύτερα χιονοδρομικά κέντρα της Ελλάδας. H Ελλάδα για τους περισσότερους επισκέπτες είναι γνωστή...

Καναδάς: Τα 5 ωραιότερα μέρη που πρέπει να επισκεφτείς | Ταξίδια

Καναδάς: Τα 5 ωραιότερα μέρη που πρέπει να επισκεφτείς | Ταξίδια: Ο Καναδάς είναι η δεύτερη μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο και έχει άπειρα όμορφα τοπία και μοναδικές τοποθεσίες για να εξερευνήσουμε.

 

Τι είναι αρκετό για να χάσει μια μάνα την ψυχή της; Τα όσα πέρασαν οι μάνες του Πόντου δεν είχαν όριο. Πόνεσαν για την πατρίδα που έχασαν. Έκλαψαν για το άδικο. Λύγισαν για τα παιδιά που έθαψαν.

Τραπεζούντα, 1918. Οι Νεότουρκοι πλέον ήταν ασυγκράτητοι. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να εξοντώσουν το χριστιανικό στοιχείο. Βιάζουν, λεηλατούν, ατιμάζουν. Σκελετωμένοι άνθρωποι που μοιάζουν με σκιές, βαδίζουν αγόγγυστα προς τα τάγματα εργασίας.

Οι μάνες του Πόντου για να γλιτώσουν από τις θηριωδίες και τις σφαγές των Τούρκων, θα κρυφτούν άλλες στα βουνά της Σάντας και άλλες θα αναζητήσουν καταφύγιο στον Καύκασο. Με μοναδικό τους εφόδιο τη δύναμη για ζωή, θα αναμετρηθούν με τον πόνο της απώλειας και του ματωμένου ξεριζωμού από τη γενέθλια γη. Δεν θα ανασάνουν πια τη μυρωδιά της μάνας πατρίδας. Έχουν χάσει τον Πόντο τους. Για πάντα.

Και μόλις η ζωή τούς χαμογελάσει ξανά, έστω και αχνά, η ιστορία επαναλαμβάνεται, σαν να προσπαθούσε ο Θεός να τις κάνει ακόμα πιο δυνατές μέσα από τις πικρές λύπες. Κατατρεγμένες από τις Σοβιετικές αρχές, πρέπει για δεύτερη φορά να παλέψουν με τα θεριά της φύσης. Ο δρόμος θα τους οδηγήσει στην αγκαλιά της Ελλάδας, της πατρίδας που θα τους δεχτεί με καχυποψία.

Οι μάνες του Πόντου, κουβαλώντας τη δύναμη με την οποία τις είχε μπολιάσει η ρίζα τους, θα δώσουν τον αγώνα τους, και σε πείσμα κάθε δυσκολίας, θα καταφέρουν να σηκωθούν, όσες φορές και αν χρειαστεί να λυγίσουν.

Ευγενία, Σοφία, Δωροθέα. Τρεις γυναίκες που έζησαν τον ξεριζωμό, βιώνοντας τον μέγιστο πόνο για αυτά που άφησαν πίσω. Τρεις γυναίκες που κρίθηκαν όχι μόνο από τη στάση τους απέναντι στη ζωή, αλλά απέναντι στο θάνατο. Μια αληθινή ιστορία ζωής μέσα από τις μαρτυρίες τους.

Αποσπάσματα από το βιβλίο.

"Ξέρεις πότε γεννιούνται τα μυστικά; Αποκτούν υπόσταση τη στιγμή που θέλεις να κρατήσεις κάτι μέσα σου. Είναι αυτό που αφορά εσένα, ψυχή. Είναι αυτό που ανήκει αποκλειστικά και μόνο σε σένα. Για τώρα. Για να γίνει χθες. Για να σε συντροφεύει στο ξημέρωμα σου. Για να σε βασανίζει και να μην σε αφήνει να ζεις. Για να σε κάνει να νιώθεις πως είσαι ακόμα ζωντανή".

"Πονάει που δεν μπορώ να σεργιανίσω στα μέρη που έτρεχα μικρή, που δεν μπορώ να δω τα πανύψηλα καταπράσινα βουνά του Πόντου. Που δεν θα ακούσω το κύμα της Μαύρης Θάλασσας να σκάει στο ακρογιάλι της Τραπεζούντας. "

"Ξέρεις πότε γεννιούνται τα μυστικά; Αποκτούν υπόσταση τη στιγμή που θέλεις να κρατήσεις κάτι μέσα σου. Είναι αυτό που αφορά εσένα, ψυχή. Είναι αυτό που ανήκει αποκλειστικά και μόνο σε σένα. Για τώρα. Για να γίνει χθες. Για να σε συντροφεύει στο ξημέρωμα σου. Για να σε βασανίζει και να μην σε αφήνει να ζεις. Για να σε κάνει να νιώθεις πως είσαι ακόμα ζωντανή".

Η Κριτική Μου

Ταξίδεψα στα βάθη του Πόντου στην Τραπεζούντα μαζί με τους ήρωες του βιβλίου. Μαζί με τις μάνες του Πόντου την Ευγενία, την Σοφία και την Δωροθέα έζησα στον Πόντο τις λύπες τους, τις στεναχώριες τους, την θλίψη τους, την δυστυχία τους και τον θάνατο. Ύστερα στην Γάγγρα της Ρωσίας ένιωσα τι θα πει προσφυγιά και φτώχεια. Ο πόλεμος κυριαρχούσε παντού στην Τραπεζούντα, σε όλη την Τουρκία, μετά έζησα τον ψυχρό πόλεμος της Ρωσίας. Δεν αντέχετε η προσφυγιά, η πείνα, η φτώχεια και πάνω από όλα ο θάνατος. Στον πόλεμο άλλοι πάνε να πολεμήσουν για την πατρίδα τους, άλλοι προσπαθούν να επιβιώσουν, άλλοι να ξεφύγουν μακριά και να σωθούν φεύγοντας σε μια άλλη χώρα που ποτέ δεν θα γίνει η πατρίδα τους.

Άραγε πως να ζήσει μια γυναίκα όταν χάνει τον άντρα της, πως να ζήσει ένα παιδί όταν χάνει τους γονείς του και πως να ζήσει μια μάνα όταν χάνει το παιδί της, όταν πεθαίνει μπροστά της ή ακόμα χειρότερα όταν το σκοτώνουν βίαια μπροστά στα μάτια της. Πόσο να αντέξει μια μάνα. Οι μάνες του Πόντου όμως άντεξαν, έχασαν την ρίζα τους, έχασαν τα κλαδιά τους, όμως, ποτέ κανείς δεν κατάφερε να κλέψει την ψυχή τους. Ξενιτεύτηκαν οι μάνες του Πόντου. Άλλες στην Ρωσία, άλλες στην Ελλάδα, άλλες στην Αμερική και αλλές στην Γερμανία.

Μια αληθινή ιστορία. Η ιστορία της γιαγιάς Δωροθέας, της γιαγιάς του συζύγου της συγγραφέως.

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ

 

Η Τίνα Έβανς έχει περάσει έναν χρόνο προσπαθώντας να αποδεχτεί τον θάνατο του γιου της. Η πληγή δε θα κλείσει ποτέ, αλλά πρέπει να προχωρήσει παρακάτω. Καθώς πλησιάζει η πρεμιέρα της παράστασης που σκηνοθετεί στο Λας Βέγκας, νιώθει έτοιμη για μια καινούργια αρχή.

Ως το βράδυ, που βλέπει δυο λέξεις γραμμένες στον μαυροπίνακα στο δωμάτιο του Ντάνι: ΟΧΙ ΝΕΚΡΟΣ. Κι αν τα πράγματα δεν είναι όπως νομίζει; Αν το παιδί της δε σκοτώθηκε πραγματικά μαζί με τους άλλους προσκόπους σ’ εκείνο το φρικτό δυστύχημα; Η ανάγκη να ανακαλύψει την αλήθεια θα οδηγήσει την Τίνα από τα φώτα του Λας Βέγκας στις σκιές της Νεβάδα. Και σ’ έναν εφιάλτη που η αρχή του βρίσκεται ακόμα πιο μακριά, σ’ ένα εργαστήριο στην Ουχάν της Κίνας.

Μια μητέρα που χάνει το παιδί της σ’ ένα φρικτό δυστύχημα. Ένα σημάδι που λέει ότι δεν είναι νεκρός και η αρχή ενός εφιάλτη στην Ουχάν της Κίνας. «Τα μάτια του σκότους», το θρίλερ του Dean Koontz που συζητήθηκε όσο κανένα άλλο το 2020, καθώς αναφέρεται, αν και γραμμένο χρόνια πριν (το 1981), στην πόλη από την οποία ξεκίνησε η πανδημία…

Τι να πω γι 'αυτό το βιβλίο. Δεν θα σας πω πολλά για να μην μάθετε από εμένα την πλοκή του βιβλίου. Θα πω μόνο ότι ταξίδεψα μαζί με την Τίνα στο Λας Βέγκας, στα καζίνο, στα πολυτελή ξενοδοχεία, μετά έζησα με την αγωνία της σε μια καταδίωξη λες και ζούσα μέσα σε μια ταινία περιπέτειας και θρίλερ στην Νεβάδα της Αμερικής και στις γύρω περιοχές. Το βιβλίο γράφτηκε το 1981 και ο συγγραφέας πρέπει να σκεφτόταν πολύ μελλοντικά. Άραγε απο πότε υπάρχουν βιολογικά εργαστήρια στην Νεβάδα, στην Ρωσία και στην Ουχάν της Κίνας; Τα Μάτια του Σκότους είναι ένα καθαρόαιμο ψυχολογικό θρίλερ με κάποια στοιχεία αστυνομικής περιπέτειας και μια δόση επιστημονικής φαντασίας. Βασισμένο απλά σε τυχαία γεγονότα. Είναι άραγε τυχαία; Κανείς δεν το ξέρει ούτε πρόκειται να το μάθει ποτέ. Αξίζει να το διαβάσετε. Εγώ που δεν διαβάζω συνήθως επιστημονικής φαντασίας μυθιστορήματα το διάβασα πολύ γρήγορα. Είχε αγωνία μέχρι την τελευταία σελίδα του. 

ΟΙ ΛΙΠΟΤΑΚΤΕΣ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ

 «Σημασία δεν έχει ούτε ποιος είσαι, ούτε από πού έρχεσαι. Ούτε ακόμα πού πηγαίνεις κι αν θέλεις να φτάσεις κάπου. Σημασία έχει να μην λιποτακτήσεις στη διαδρομή. Αν αφήσεις τη ζωή να περάσει τυχαία από δίπλα σου κι αν επιτρέψεις στον εαυτό σου να είναι περαστικός απ' αυτή, τότε είσαι καταδικασμένος να χάσεις την ουσία, κι ας ξέρεις την αφετηρία σου, κι ας έφτασες στο στόχο. Ο στόχος δεν είναι μονάχα αρχή και τέλος. Είναι και πορεία, κυρίως πορεία. Διαφορετικά, όλα θα είναι κάλπικα, χάρτινα και αχυρένια».

"Ταξίδεψα μαζί με τον Φωκά, τον Έκτορα, την Κασσάνδρα και την Βικτώρια στην Μάνη, στην Χίο, στην Αλεξανδρούπολη και στην Βιρτζίνια. Ένα ερωτικό-κοινωνικό μυθιστόρημα με πολλά συναισθήματα και φιλοσοφίες ζωής. Εξαιρετικό με μια δόση μυστηρίου και μεγάλη αγωνία μέχρι την τελευταία σελίδα. Παρασύρθηκα σε έναν λαβύρινθο σχέσεων και συναισθημάτων παρακολουθώντας τις αποκαλύψεις μέχρι το τέλος. Ένα λυτρωτικό τέλος."

"Ο Φωκάς Αυγερινός ή Βελουχάς εμφανίζεται ξαφνικά και μυστηριακά σε ένα ελληνικό νησί απέναντι απ’ τα παράλια της Μικράς Ασίας. Κουβαλώντας μαζί του το μυστήριο για όλη την προηγούμενη ζωή του, γίνεται αμέσως αγαπητός στους κατοίκους του νησιού.
Μυστηριακός, φιλόσοφος, γοητευτικός, ερωτικός, κάνει τους πάντες να εξομολογούνται μπροστά του, ενώ εκείνος κρατάει καλά κρυμμένα τα μυστικά του. Όμως, κάθε φορά που κάποιο καράβι σφυρίζει στο λιμάνι, συνταράζεται ολόκληρος...
Οι Λιποτάκτες των Ονείρων είναι ένα μυθιστόρημα με φιλοσοφική διάθεση και έντονη πλοκή, που κρατάει ζεστή την καρδιά και την ανάσα από την αρχή ως το τέλος, εμπνέοντας δυνατά συναισθήματα."