«Σημασία δεν έχει ούτε ποιος είσαι, ούτε από πού έρχεσαι. Ούτε ακόμα πού πηγαίνεις κι αν θέλεις να φτάσεις κάπου. Σημασία έχει να μην λιποτακτήσεις στη διαδρομή. Αν αφήσεις τη ζωή να περάσει τυχαία από δίπλα σου κι αν επιτρέψεις στον εαυτό σου να είναι περαστικός απ' αυτή, τότε είσαι καταδικασμένος να χάσεις την ουσία, κι ας ξέρεις την αφετηρία σου, κι ας έφτασες στο στόχο. Ο στόχος δεν είναι μονάχα αρχή και τέλος. Είναι και πορεία, κυρίως πορεία. Διαφορετικά, όλα θα είναι κάλπικα, χάρτινα και αχυρένια».
"Ταξίδεψα μαζί με τον Φωκά, τον Έκτορα, την Κασσάνδρα και την Βικτώρια στην Μάνη, στην Χίο, στην Αλεξανδρούπολη και στην Βιρτζίνια. Ένα ερωτικό-κοινωνικό μυθιστόρημα με πολλά συναισθήματα και φιλοσοφίες ζωής. Εξαιρετικό με μια δόση μυστηρίου και μεγάλη αγωνία μέχρι την τελευταία σελίδα. Παρασύρθηκα σε έναν λαβύρινθο σχέσεων και συναισθημάτων παρακολουθώντας τις αποκαλύψεις μέχρι το τέλος. Ένα λυτρωτικό τέλος."
"Ο Φωκάς Αυγερινός ή Βελουχάς εμφανίζεται ξαφνικά και μυστηριακά σε ένα ελληνικό νησί απέναντι απ’ τα παράλια της Μικράς Ασίας. Κουβαλώντας μαζί του το μυστήριο για όλη την προηγούμενη ζωή του, γίνεται αμέσως αγαπητός στους κατοίκους του νησιού.
Μυστηριακός, φιλόσοφος, γοητευτικός, ερωτικός, κάνει τους πάντες να εξομολογούνται μπροστά του, ενώ εκείνος κρατάει καλά κρυμμένα τα μυστικά του. Όμως, κάθε φορά που κάποιο καράβι σφυρίζει στο λιμάνι, συνταράζεται ολόκληρος...
Οι Λιποτάκτες των Ονείρων είναι ένα μυθιστόρημα με φιλοσοφική διάθεση και έντονη πλοκή, που κρατάει ζεστή την καρδιά και την ανάσα από την αρχή ως το τέλος, εμπνέοντας δυνατά συναισθήματα."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου