ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΟΜΙΧΛΗΣ-ΙΑΣΜΗ

Χίος, 1822. Σε χρόνους παλιούς και δύσκολους, η οικογένεια του Ισίδωρου σκορπά και χάνεται μετά την ολοκληρωτική καταστροφή του νησιού από τους Τούρκους. Στη Σύρο, όπου έχουν καταφύγει αυτός και οι αδερφές του, χάρη στις φροντίδες μιας καθολικής καλόγριας κι ενός Ψαριανού μπουρλοτιέρη καταφέρνουν να επιβιώσουν και να γυρίσουν πίσω στον τόπο τους, σ’ ό,τι έχει απομείνει όρθιο, για να ξεκινήσουν και πάλι από την αρχή.

Χρόνια μετά, στο ίδιο κυκλαδίτικο νησί, ο Νικόλας, ο ανιψιός του Ισίδωρου, θα γνωρίσει την αγάπη στο πρόσωπο της Ιάσμης, μιας κοπέλας που η αύρα του μυστηρίου την αγκαλιάζει ολόκληρη. Οι δυο νέοι θα ζήσουν τον απόλυτο έρωτα, ενάντια στη μοίρα που παραφυλά σκληρή κι αμείλικτη.

Ένα μυθιστόρημα που ταξιδεύει τον αναγνώστη στο πρώτο μισό ενός ταραγμένου 19ου αιώνα, στα χρόνια της ομίχλης, στους θαλασσινούς δρόμους του Αιγαίου και των Κυκλάδων, από τα σοκάκια του Πυργιού, το λιμάνι και το κάστρο της Χώρας, ως την κοσμοπολίτισσα Ερμούπολη και τη μυστηριακή Σμύρνη με τα χρώματα κι αρώματα της Ανατολής.

Ένα πολυπρόσωπο έργο που αφηγείται την ιστορία του νεότερου ελληνισμού από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους έως τις αρχές του 20ου αιώνα και διαδραματίζεται κυρίως στη Χίο είναι το μυθιστόρημα του αρχιτέκτονα Νίκου Γούλια που τιτλοφορείται «Στα Χρόνια Της Ομίχλης- Ιάσμη» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Η Ιάσμη από τη Σύρο και ο Νικόλας από τη Χίο κι ο έρωτάς τους που γίνεται η αφορμή για μια έρευνα από τον συγγραφέα που με συνέπεια καταγράφει ιστορικούς σταθμούς του νεότερου ελληνικού κράτους όπως είναι η καταστροφή του 1822, οι πρόσφυγες που έφτασαν στη Σύρο από τα Ψαρά και τη Χίο, τον παγετό του 1850 που είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή της παραγωγής του νησιού, το σεισμό του 1881. Ως αρχιτέκτονας ο Γούλιας δεν θα μπορούσε παρά να σταθεί στην αρχιτεκτονική των νησιών, στην εσωτερική αρχιτεκτονική των σπιτιών και να φωτίσει όλα όσα καθόριζαν την καθημερινή πρακτική των ανθρώπων και προσδιόριζαν τις κοινωνίες τους και τον τρόπο που συμβίωναν με τους Τούρκους.

Τα ήθη και τα έθιμα της εποχής, ένα ναυτικό λεξιλόγιο, χιώτικη ντοπιολαλιά είναι τρία χαρακτηριστικά που δίνουν στο βιβλίο ένα ιδιαίτερο ηχόχρωμα. Το βιβλίο ξεκινά με τη σφαγή της Χίου. Μια οικογένεια θα βρει καταφύγιο στη Σύρο και θα επιβιώσει. Ένας έρωτας που θα αναπτυχθεί ανάμεσα σε δυο παιδιά την Ιάσμη και τον Νικόλα, ανιψιό του Ισίδωρου, του ανθρώπου που κατέφυγε στη Σύρο με την οικογένειά του. Η ιστορική πραγματικότητα προδιαγράφει το πεπρωμένο και ο Νικόλας με την Ιάσμη θα βρεθούν αντιμέτωποι με το σκληρό του πρόσωπο. Αυτό όμως είναι μόνο ένα λιτό περίγραμμα της ιστορίας του Νίκου Γούλια. Ο αναγνώστης που θα διαβάσει αυτό το βιβλίο θα βρεθεί μέσα σε έναν κόσμο μιας άλλης εποχής. Ο αγώνας για την επιβίωση, η ανάπτυξη του εμπορίου, τα εσπεριδοειδή στη Χίο, η μαστίχα που χαρίζει στο νησί το επίθετο «μυροβόλος», η ελπίδα που ενισχύει τη συμμετοχή στον αγώνα της ζωής , ο πόνος, η απώλεια, το πεπρωμένο όλα μαζί αναμεμιγμένα μέσα στις 520 σελίδες του βιβλίου γίνονται το όχημα που θα μεταφέρει τον αναγνώστη προς την αναζήτηση μιας ιστορικής εποχής.

Και βεβαίως μέσα σε όλα αυτά πρωταγωνιστής όπως πάντα ο έρωτας και μια ρομαντική ιστορία που με γλαφυρό τρόπο παρουσιάζει ο συγγραφέας σκηνοθετώντας σκηνές από την ελληνική νησιωτική πραγματικότητα της εποχής σε ένα χορταστικό μυθιστόρημα που περνά δεξιοτεχνικά από τη Χίο στη Σύρο και την ανατολή και από την καταστροφή στην επιβίωση τον ρομαντισμό, την αναγέννηση, τον έρωτα. Το πάθος, εναλλάσσεται με τον πόνο, η απώλεια με τη μνήμη και η ιστορία με την ποιητική σε ένα δραματικό κείμενο πολυσύνθετης αφηγηματικής πλοκής και οι εικόνες εντυπώνονται στον αναγνώστη μέσα από περιγραφές που στοχεύουν στη συμμετοχή όλων των αισθήσεων. Με φροντίδα και λιτότητα στη γλωσσική του εκφορά ο Γούλιας δημιουργεί ένα συγκινησιακό φορτίο στον αναγνώστη του και παράλληλα τον τροφοδοτεί με βιωμένες μνήμες μέσα σε ένα μυθοπλαστικό σύμπαν με αμείωτο αναγνωστικό ενδιαφέρον.