Αντικρίζοντας για πρώτη φορά το νέο βιβλίο της Ρένας Ρώσση-Ζαΐρη “ Στην αγκαλιά του Ήλιου”, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός, εντυπωσιάστηκα από το εξώφυλλο του. Θεωρώ πως είναι ένα από τα καλύτερα που έχω δει, αλλά κυρίως έχω την αίσθηση πως αντιπροσωπεύει απόλυτα όχι μόνο το ίδιο το βιβλίο, αλλά και την πένα της κυρίας Ρώσση-Ζαΐρη.
Πρόκειται για την ιστορία του Νικόλα και της Βαλέριας. Εκείνος είναι αστυνομικός κι εκείνη χορεύτρια. Εκείνος είναι άνθρωπος του καθήκοντος, αλλά το ίδιο κι εκείνη. Όμως ο καθένας τους επιλέγει διαφορετικό δρόμο και τρόπο ώστε να πραγματοποιήσει τα ιδανικά και τους στόχους του. Τι θα συμβεί όταν αποκαλύπτεται η παράνομη δραστηριότητα της Βαλέριας και ο Νικόλας υποχρεούται να την οδηγήσει στη δικαιοσύνη;
Η κυρία Ρώσση-Ζαΐρη έχει ένα συγκεκριμένο μοτίβο στα βιβλία της το οποίο ακολουθεί πάντα. Εμβαθύνει στους χαρακτήρες, σε όλους τους χαρακτήρες, με μοναδική μαεστρία και μας προσφέρει ψυχολογικά κεντήματα. Κάθε φορά το κάνει καλά. Αυτή τη φορά θεωρώ πως το έκανε αριστουργηματικά. Ιδιαιτέρως, στο ψυχολογικό προφίλ της Βαλέριας μπορούμε να παρατηρήσουμε ολόκληρο τον εαυτό μας. Όλα τα ερωτηματικά και τα συναισθήματα που βιώνουμε καθημερινά. Γιατί ο καθένας μας έχει μέσα του και το φως και το σκοτάδι. Τι συμβαίνει όμως όταν η καθημερινότητα, οι πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις σε οδηγούν στην απόγνωση, στην τελμάτωση; Και η αδικία; Ποια συναισθήματα σου γεννά η καθημερινή αδικία που ο σύγχρονος κόσμος και η φθορά του καπιταλισμού δημιουργούν και φυσικοποιούν; Η Βαλέρια είναι όλοι εμείς που προσπαθούμε να ζήσουμε με τις συνέπειες των επιλογών μας. Επιλογές! Από αυτές καθοριζόμαστε, αλλά πάντα μπορούμε να τις τιθασεύσουμε και να τις διαμορφώσουμε καλύτερα.
Η συγγραφέας μέσα στην ίδια ιστορία μας διηγείται και μία δεύτερη, το ίδιο δυνατή, που μας ταξιδεύει στην Κρήτη μιας άλλη, άγριας εποχής. Το βιβλίο “Στην αγκαλιά του Ήλιου” είναι ένα ψυχοκοινωνικό δημιούργημα με έντονες φιλοσοφικές και ηθικές αναζητήσεις. Ένα λογοτεχνικό έργο που μιλάει για τη ζωή, αλλά και τον έρωτα. Τον μικρό έρωτα και τον μεγάλο, τον παντοτινό.
Λυρικά γραμμένο –όπως άλλωστε όλα τα βιβλία της συγγραφέως- με έντονη διακειμενικότητα που μας οδηγεί σε αγαπημένους δημιουργούς. Στο βιβλίο εξετάζονται οι τρόποι που επιτελούμαστε ως ταυτότητες μέσα στο κοινωνικό σύνολο και αποδομούνται οι οικογενειακές σχέσεις.
Η Ρένα Ρώσση-Ζαΐρη δεν χρειάζεται συστάσεις. Για εμένα και μόνο το όνομά της στο εξώφυλλο ενός βιβλίου είναι αρκετό και δεν φοβάμαι να το παραδεχτώ. Τα συναισθήματα που μου δημιουργούνται όταν διαβάζω τα κείμενά της είναι μοναδικά. Πρόκειται για μία από τις αγαπημένες μου συγγραφείς και έχοντας διαβάσει, πλέον, όλα της τα βιβλία παρατηρώ την εξέλιξη στην πένα της, στους τρόπους που δομεί τις ιστορίες της, αλλά και μία μεγάλη ομοιότητα σε όλα της τα έργα. Αγαπάει τους ανθρώπους. Αυτό είναι που λατρεύω όταν διαβάζω ένα δικό της βιβλίο. Όχι μόνο επειδή καλωσορίζει τον αναγνώστη στην ιστορία της με ένα τρυφερό και γεμάτο φροντίδα σημείωμα στην αρχή, αλλά επειδή η γραφή της ξεχειλίζει αγάπη και κατανόηση. Προσεγγίζει και αναλύσει τον κάθε χαρακτήρα, έστω κι αν είναι γεμάτος κακία, με τον σεβασμό που αξίζει κάθε ψυχή σε αυτόν τον κόσμο. Συγκεκριμένα, στο βιβλίο “Στην αγκαλιά του Ήλιου” με άρτια πένα και απλά, σχεδόν ποιητικά λόγια, προσφέρει στο αναγνωστικό κοινό την ευκαιρία για εσωτερική αναζήτηση και σκέψη γύρω από τις πράξεις και τις επιλογές που μας καθορίζουν. Κυρίως, μας δίνει τη δυνατότητα να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε τη σκοτεινή πλευρά που όλοι έχουμε γιατί είμαστε άνθρωποι.
Αυτό που εγώ κράτησα μέσα από το γεμάτο συναισθήματα και εικόνες κείμενο, πέρα από το όμορφο ταξίδι ήταν δυο αλήθειες:
– η εξιδανίκευση του ανεκπλήρωτου έρωτα και η παντοτινή θέση του σε ένα κομμάτι της καρδιάς μας, όσα χρόνια κι αν περάσουν
– η ουσία της ζωής μέσα από μια φράση της Ρένας Ρώσση – Ζαΐρη «ολόκληρη τη ζωή μας τη ζούμε στις πιο μικρές ευτυχισμένες μας στιγμές».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου